بر اساس معیارهای خاصی برای رشد جسمی و روانی فرد ، دوره های سنی مختلف وجود دارد. اما مهم نیست که این یا آن دوره بندی بر اساس چه رویکردی باشد ، همه آنها به یک روش شروع می شوند - از دوره نوزادی ، که فاصله زمانی از لحظه تولد تا رسیدن کودک به دو ماهگی را پوشش می دهد.
بحران نوزاد
بسیاری از مردم از واژه "بحران" ترسیده و باعث ایجاد ارتباطات منفی می شوند. والدین از بحران نوجوانی در فرزندان خود می ترسند. بحران سه ساله کمتر شناخته شده است ، اما بزرگسالان نیز مشکلات زیادی ایجاد می کند.
در همین حال ، روانشناسی رشد معنای منفی به مفهوم بحران سنی نمی دهد. علاوه بر این ، زندگی انسان با یک بحران تازه متولد شده آغاز می شود.
این بحران با انتقال از داخل رحم به وجود خارج رحمی همراه است. در چارچوب نظریه روانکاوی ، تولد به عنوان یک آسیب دیدگی در نظر گرفته می شود ، عواقبی که فرد در طول زندگی خود تجربه می کند. این البته اغراق است ، اما زایمان واقعاً یک شوک جدی برای کودک می شود. این به یک محیط سردتر و سبک تر تبدیل می شود ، از نظر صداها غنی تر ، روش به دست آوردن مواد مغذی و تغییرات اکسیژن ، "بی وزنی" که توسط مایع آمنیوتیک فراهم شده بود از بین می رود. شما باید با همه اینها سازگار شوید ، تصادفی نیست که در روزهای اول زندگی ، کودکان وزن کم می کنند.
برای تسهیل عبور از بحران نوزاد ، کودک باید شرایطی را ایجاد کند که مبهم به زندگی داخل رحمی شباهت داشته باشد. مردم مدتها قبل از تولد روانشناسی علمی این عمل بصری را انجام می دادند: شکل گهواره ، یادآور رحم ، لرزه ای که جنین هنگام راه رفتن در رحم احساس می کند. در دوران نوزادی می توانید کودک را بدون داشتن ترس از "خراب کردن" در آغوش بگیرید ، ترجیحاً به این ترتیب که او بتواند ضربان قلب مادر را که در رحم شنیده است ، بشنود.
ویژگی های دوره نوزادی
نوزاد تازه متولد شده تنها دوره ای است که در آن اصل بیولوژیکی "به شکل خالص خود" ظاهر می شود ، بدون هیچ گونه آمیخته ای از امر اجتماعی. کودک با مجموعه ای از بازتاب های ذاتی (غرایز) متولد می شود. بعضی از آنها به زودی محو می شوند - به عنوان مثال ، رفلکس پله ای ، غواصی (نگه داشتن نفس هنگام ورود مقدار زیادی آب به صورت) ، گرفتن. آخرین بازتاب در اجداد انسان دور از اهمیت عملی برخوردار بود و به توله اجازه می داد تا روی خز مادر را بگیرد.
رفلکس های غذایی از اهمیت ویژه ای برخوردار هستند. رفلکس مکیدن در اثر هر گونه لمس روی لب ها یا حتی گونه های کودک تحریک می شود. رفلکس بلع به اندازه کافی رشد کرده است ، اما رفلکس گگ خیلی راحت با آن درگیر می شود ، بنابراین نوزادان تازه متولد شده اغلب پس از خوردن غذا تف می کنند.
از بین احساسات ، بیشترین احساس را در لمس دهان و چشایی ایجاد می کند. بینایی ، احساسات عضلانی رشد بدتری دارند. توسعه احساسات به خودی خود اتفاق نمی افتد - کودک نیاز به برداشت هایی دارد که فقط هنگام برقراری ارتباط با بزرگسالان می تواند از آنها استفاده کند. در صورت کمبود برداشت (گرسنگی حسی) ، تأخیر در رشد بعدی امکان پذیر است. این مشکل در پرورشگاه ها وجود دارد ، جایی که کارکنان با تمام توان خود نمی توانند در طول دوره نوزادی و نوزادی توجه کافی به هر کودک داشته باشند.
در حدود یک ماه و نیم ، کودک با ظاهر شدن یک بزرگسال شروع به فعالیت می کند - لبخند ، دستان خود را تکان می دهد ، احساسات را با صدا ابراز می کند. این واکنش کودک نسبت به هر شخصی است ؛ واکنشهای متفاوت بعداً ظاهر می شوند. این مجموعه احیای مجدد است - اصلی ترین "موفقیت" روانشناختی در دوره نوزادی. با آن ، رشد ارتباطی کودک آغاز می شود ، که در مرحله سنی بعدی - در دوران نوزادی ادامه خواهد یافت.
