عشق به کودکان یکی از طبیعی ترین و نجیب ترین احساسات است. از نظر برخی والدین ، چنان قدرتمند است که هرگونه جدایی از کودک ، حتی کوتاه مدت ، بسیار دردناک است. برای برخی از پدران و مادران ، این بسیار دشوار است ، آنها خود احساس خستگی ، عصبی بودن می کنند و فرزندان خود را با تماس های مداوم ، دستورالعمل های ایمیل ، اسکایپ و غیره عصبی می کنند.
دستورالعمل ها
مرحله 1
سعی کنید خود را متقاعد کنید که حتی محبت والدین نیز اگر اشکالی بیش از حد به خود بگیرد نه تنها به شما بلکه به فرزندانتان نیز آسیب می رساند. طبیعی است که فرزندان خود را از دست می دهید و نگران آن هستید ، اما نباید اجازه دهید احساسات شما به یک وسواس واقعی تبدیل شود. خوب نخواهد بود
گام 2
با استدلال به خود اطمینان دهید: این روزهای قدیمی نیست که مبادله نامه ها هفته ها ، اگر نه ماه ها طول می کشید. امروزه همیشه می توانید با کودکان تماس بگیرید. تلفن های همراه ، اینترنت و سایر وسایل ارتباطی وجود دارد. اما از آن سو استفاده نکنید ، به فرزندان خود آزادی دهید. اگر کودک شما به کمک احتیاج دارد ، هر لحظه می تواند با شما تماس بگیرد. و هر روز او را با س questionsالات بی پایان مانند "همه شما خوب هستید" پرتاب کنید و همان دستورالعمل های بی پایان نباید باشد. شما نمی خواهید فرزندتان از برقراری ارتباط با شما احساس درد کند ، نه؟
مرحله 3
به خود یادآوری کنید که خودتان می خواستید فرزندانتان درس بخوانند ، تحصیلات خوبی داشته باشند یا فقط آرام باشند. اگر برای این امر مجبور به عزیمت به شهر دیگری شدند ، باید چنین باشد. آیا واقعاً بهتر است آنها زیر "بال والدین" بمانند ، و فقط به این دلیل که مادر و پدر خیلی آرام هستند ، آنها را از چشم انداز محروم می کنند؟ عشق والدین نباید کور باشد و نه خودخواهانه.
مرحله 4
به خود القا کنید که فرزندان شما ، بدون مراقبت والدین روزمره زندگی می کنند ، به احتمال زیاد با تجربه تر ، مستقل تر و پرماجرا تر می شوند. این خصوصیات در زندگی بعدی برای آنها بسیار مفید خواهد بود. شما به سختی می خواهید آنها ترسو ، بلاتکلیف باشند ، بدون حمایت والدین قادر به انجام کاری نیستند.
مرحله 5
سعی کنید این خلا را با برخی از سرگرمی ها ، سرگرمی ها یا شغل های جدید پر کنید. بیشتر اوقات از خانه بیرون بروید ، در کنسرت ها ، اجراها ، یعنی رویدادهای فرهنگی شرکت کنید. این زمان را به خود اختصاص دهید.
