"فرزند من اصلاً دوستی ندارد. ما سعی کردیم همکلاسی ها را به ملاقات دعوت کنیم ، تولدها را ترتیب دهیم ، اما فایده ای نداشت. من می ترسم این روی رشد کودک تأثیر بگذارد. به همین دلیل ، نه تنها کودک رنج می برد ، بلکه من نیز رنج می برم. من آن را به خاطر آن از او خارج می کنم ، و سپس پشیمان می شوم. چه باید کرد ، چگونه می شود؟"
کسی که نگران این است که پسر (دختر) نتواند دوست پیدا کند درست است. دلیل تنهایی چیست و چگونه می توان به کودک کمک کرد؟
البته ارتباط با مردم نقش مهمی در زندگی بشر دارد. ما بدون جامعه چیزی نیستیم. داستان موگلی را به یاد دارید؟ وقتی ارتباط وجود نداشته باشد ، توسعه ای نیز وجود ندارد. بنابراین ، والدین باید در زندگی فرزندشان به این عامل توجه ویژه داشته باشند.
والدین یاور اصلی است
والدین اولین و تنها معلمی هستند که می توانند زندگی و نگرش نسبت به آن را بهتر از هر مدرسه آموزش دهند. کودکان با استفاده از الگوی مادران و پدران خود می آموزند با مردم ارتباط برقرار کنند ، با آنها ارتباط برقرار کنند و تعارضات را حل کنند. اگر بزرگسالان خود دوستان صمیمی ندارند ، بین خود و کودک کم حرف می زنند ، دیر یا زود او همان مدل ارتباطی را برای خود اتخاذ می کند. اما چه کسی می خواهد فرزندش به عنوان یک صلح جو بزرگ شود و از مردم دوری کند؟
اگرچه عدم حضور دوستان ممکن است به دلیل دیگری باشد ، حتی اگر والدین دوستان زیادی داشته باشند و خانه دائماً مملو از مهمان باشد. اتفاق می افتد که کودک به سادگی نمی تواند با همسالان خود زبان مشترکی پیدا کند. به این ترتیب ، والدین می توانند مهارت های ارتباطی را در فرزند خود پرورش دهند.
مدارا و خردمند باشید
هیچ نظریه ای ، مکالمات طاقت فرسا و مداوم با کودک که وی برای یافتن دوست خود نیاز دارد ، نتیجه مطلوبی نخواهد داشت. این حلقه محکم ، که مادران اغلب فرزندان خود را در آن قرار می دهند ، اغلب دلیل تنهایی خون آنها است. شما نباید دائماً قلب خود را جمع کنید ، ناله و نفس نفس می کشید ، نگرانی های خود را در مورد یا بدون آن تحمیل کنید. مشغله بیش از حد کودک به دلیل عدم موفقیت کودک در برقراری ارتباط با همسالان ، کمرویی و عقده هایی را در وی به وجود می آورد. مادری لرزان که دائماً هل می دهد و دائماً می پرسد آیا دوستانی پیدا کرده است ، قادر است مرد کوچک را بیش از این ببندد.
روانشناسان اغلب به والدین توصیه می کنند که شرایط را کنار بگذارند و وحشت نکنند ، کودک را با افکار غم انگیز خود سنگین نکنند. روان کودک که هنوز شکل نگرفته است ، نیاز به یک رویکرد نرم و هوشمند دارد. بهتر است با روشی سنجیده رفتار کنید و به هیچ وجه برای بدست آوردن حداقل چند دوست تلاش نکنید.
عمل کنید و ثابت قدم باشید
وظیفه اصلی والدین کمک به فرزندشان برای غلبه بر همه مشکلات است. نه برای ترک رحمت ، بلکه برای نزدیک بودن و ملایمت ، بی سر و صدا به عمل فشار می آوریم. یک روش مطمئن برای انجام عمل ارتباطی این است که او را به حیاط ، زمین بازی در خیابان منتقل کنید. والدین باید با مثال خودش نحوه برقراری ارتباط و اینکه عالی است را نشان دهند! با مادران دیگر گپ بزنید ، با کودکانی که در کنار آنها بازی می کنند گفتگو کنید. هرگز نباید به کودکی سفارش دهید ، مانند: "دختری در صندوقچه نشسته است ، برو با او بازی کن." لازم است با هم به جعبه شن بروید. والدین باید به کمک س questionsالات ساده با کودکان دیگر ارتباط برقرار کنند ، به آنها بیاموزند اسباب بازی را با کودکان عوض کنند ، ماشین ها و عروسک های خود را برای بازی به دیگران بدهند. اما شما نباید مرتباً بالای سر فرزند خود بایستید و تمام اعمال او را کنترل کنید. محافظت بیش از حد بی فایده است. والدین معمولاً از چنین کودکانی که نزدیک آنها مانند بادبادک ها معلق هستند ، بدشان می آید. و خود کودک ، مادر کنترل کننده تا ابد ، به او اجازه نمی دهد آرام شود و یک آشنایی ایجاد کند.
زیاده روی نکنید
در تلاش برای یافتن دوستانی برای فرزندشان ، بسیاری از والدین فراموش می کنند که مهمترین چیز در دوستی کمیت نیست ، بلکه کیفیت است. بنابراین ، شما نباید کودکان خاصی را به فرزندان خود تحمیل کنید. اگر او یک "دوست" بالقوه را دوست ندارد ، در ارتباط بیشتر اصرار نکنید. به قول معروف شما نمی توانید به زور ناز کنید. ببینید کدام همسن او را بیشتر جذب می کند.و تمام تماس های او ، حتی تماس های زودگذر را تشویق کنید.
توسعه جامع
یک شغل مشترک مردم را متحد می کند ، همه این را می دانند. بر این اساس ، به والدین توصیه می شود كه رفتار خود را در یك دایره یا نوعی از ورزش كه شامل بازی تیمی است ، تعریف كنند. کلاسهایی که هر مردی برای خودش اینجا مناسب نیست. فوتبال ، والیبال یا مثلاً اسکیت روی زوج ورزش های بهینه هستند. به طور کلی ، نکته اصلی این است که اوقات فراغت کودک را متنوع کنید و ارتباط او را فقط به بزرگسالان محدود نکنید.
درونگرای را در فرزند خود ببینید
این اتفاق می افتد که کودک خودش اصلاً نگران این واقعیت نیست که دوستان صمیمی ندارد. او از نبود چنین مواردی ناراحت کننده نیست. اگر او آرام رفتار کند و همه چیز را دوست داشته باشد ، از کمبود ارتباط شکایت نکند ، همه چیز مرتب است. این به این معنی است که کودک شما بسیار مرتب است ، احساس خوبی دارد و بدون ارتباط مداوم است. در این مورد ، ارزش دارد که با یک روانشناس صحبت کنید. کودک شما ممکن است درون گرا باشد. او با خودش احساس خوبی دارد ، جالب است که جلوی کامپیوتر ، تلویزیون بنشینید ، کتاب بخوانید. سپس وظیفه والدین این است که اطمینان حاصل کنند کودک به خودش عقب نماند.
