کودکان بزرگترین شادی هستند. بسیاری از زوجین آینده خود را با دو یا حتی سه فرزند می بینند. اما تفاوت سنی بهینه بین آنها چقدر باید باشد؟ آیا باید به شانس اتکا کنید یا به آن فکر کنید؟ بهترین چیز برای خود بچه ها چیست؟
تفاوت زیادی در سن از چهار سال و بیشتر در نظر گرفته شده است. چه فوایدی دارد؟
اول از همه ، مادر نیازی به کنار آمدن با بارداری و کودک کوچک ندارد. بدن مادر به طور کامل ترمیم می شود ، زن استراحت می کند و بهبود می یابد.
علاوه بر این ، یک کودک بزرگتر می تواند از قبل استقلال داشته باشد ، اگر نه کاملاً ، تا حدی. او حتی می تواند در مراقبت از کودک نیز کمک کند ، فقط یک بچه پرستار را از اولین نوزاد درست نکنید. این باید کودک بزرگتر را شاد کند ، او باید احساس کند که فقط به دلیل عشق به برادر یا خواهر کوچکترش خودش عمل می کند.
اما یک اختلاف سنی و معایبی بزرگ وجود دارد. اول از همه ، کودکان با چنین تفاوتی بندرت دوست صمیمی می شوند ، زیرا آنها علایق متفاوتی دارند. و اگر این اختلاف بین 14-16 سال باشد ، پس اولین فرزند نمی تواند فرزند دوم را برابر بداند. نیازهای کودکان کاملاً متفاوت است ، یکی نیاز به تعویض پوشک دارد ، در حالی که دیگری در حل مشکلات مثلثات کمک می کند. برای مادر دشوار است که از یک کار دیگر به یک وظیفه دیگر بپردازد.
این احتمال وجود دارد که اولین فرزند متولد شده ، که تاکنون خود را به عنوان تنها فرزند خانواده درک کرده است ، از جبران مجدد به هیچ وجه راضی نباشد و برای او کوچکترین رقیبی برای عشق و توجه پدر و مادرش باشد. حسادت تقریباً اجتناب ناپذیر خواهد بود. اما کودکانی هستند که خواب خواهر یا برادر را می بینند ، بنابراین تعداد درگیری ها به حداقل می رسد.
اختلاف کمی در سن اختلاف تا سه سال در نظر گرفته می شود. مزایا این است که بچه ها شبیه هستند ، آنها علایق مشترک بیشتری دارند ، آنها شرکت یکدیگر را دوست دارند. از نظر فنی و عملی ، سازماندهی زندگی کودکانی که با اختلاف سنی کم به دنیا آمده اند. آنها می توانند به همان مهد کودک بروند ، سپس به همان مدرسه ، بخش ، دایره بروند ، همزمان می خوابند و به همان افسانه ها گوش می دهند.
اما جنبه های منفی نیز وجود دارد ، به عنوان مثال ، تربیت دو کودک کوچک دشوار است ، این به قدرت و انرژی زیادی نیاز دارد. از این گذشته ، حتی یک کودک کوچک نیز می تواند زندگی را تا حد زیادی پیچیده کند. علاوه بر این ، این مصوبه ادامه خواهد یافت و بازگشت به مسیر پس از این مدت وقفه در کار بسیار دشوار است.
روانشناسان توصیه می کنند که حداقل سه سال بین تولد فرزند اول و فرزند دوم صبر کنید. در این حالت ، هر کودک سهم خود را از توجه و مراقبت های لازم دریافت می کند و والدین خیلی خسته نخواهند شد. متخصصان زنان نیز با روانشناسان موافق هستند ، زیرا بدن زنان نیاز به استراحت دارد. و مادرانی که چنین تجربه ای دارند می گویند که این تفاوت همیشه فردی است ، زیرا یافتن میانگین طلایی ، اندیشیدن درباره همه چیز ، در نظر گرفتن تمام عواملی که بر خانواده ، بودجه ، روانشناسی و توانایی های جسمی آن بسیار مهم است. ارزش این است که در مورد فرزند دوم وقتی همه چیز از قبل حل شده و به مسیر درست خود بازمی گردد ، فکر کنید.
