آمارها نشان می دهد بیش از نیمی از ازدواج ها معمولاً به طلاق ختم می شود. در بیشتر خانواده های طلاق ، والدین به سادگی از نگهداری و تعویض محل زندگی یا محل کار خود پرهیز می کنند. قانون خانواده والدین را مکلف به حمایت از فرزندان خردسال خود می کند. روش و نوع نگهداری فرزندان توسط والدین بر اساس توافق نامه محضری در پرداخت نفقه تعیین می شود.
روش و نوع نگهداری فرزندان توسط والدین بر اساس توافق نامه محضری در پرداخت نفقه تعیین می شود. این توافق نامه ترتیب ، شکل و میزان نفقه را مشخص می کند ، که به طور قانونی تعیین شده است. نفقه می تواند بخشی مشخص از درآمد یا درآمد باشد ، می تواند همزمان یا دوره ای پرداخت شود ، یا می تواند مال باشد. علاوه بر این ، ترکیبی از روشهای ذکر شده پرداخت نفقه نیز امکان پذیر است.
اگر والدین نفقه نپردازند ، پول از طریق دادگاه قابل بازیابی است و در نظر گرفتن وضعیت مالی والدین ضروری است. اگر والدین کار نکنند ، پول برای نگهداری فرزندان از حقوق بازنشستگی ، مزایا ، سود سپرده ها ، سهام یا سود تحویل دارایی هزینه می شود. پس از اتخاذ تصمیم دادگاه در مورد پرداخت نفقه ، لازم است دستور اجرای ویژه ای را بدست آورید و برای شروع مراحل اجرای قانون به سرویس قضایی ارسال کنید.
اولاً ، به والدینی که نفقه او پرداخت می شود ، مدت زمان مشخصی داده می شود تا بتواند داوطلبانه شرایط اجرای آن را پرداخت کند ، یعنی محل کار ، منابع احتمالی درآمد و پرداخت بدهی ها را نشان دهد. اجرای داوطلبانه الزامات دادگاه ظرف پنج روز امکان پذیر است.
پس از ارسال اسناد اجرایی به محل کار ، باید مبلغی را که برای پرداخت نفقه توقیف شده است ، اندازه بدهی ، آدرس تحویل نفقه و اطلاعات مربوط به مدعی را نشان دهد.
شرایطی پیش می آید که والدین به دلیل کمبود درآمد ، درآمد یا تغییر محل سکونت ، نفقه خود را داوطلبانه پرداخت نمی کنند. در چنین مواردی ، والدین بدهکار به دلیل طفره رفتن از پرداخت نفقه ، تحت مسئولیت کیفری قرار می گیرند.
