اگر رسوائی ها و دلهره های صبحگاهی در کودکی در آستان کودکستان به آئین روزمره شما تبدیل شده است ، دلیل این رفتار را بیابید. از این گذشته ، امتناع از حضور در مهد کودک می تواند به دلیل لیست کاملی از مشکلات باشد.
بیایید با ساده ترین کار شروع کنیم: سن کودک. روانشناسان توصیه می کنند کودک را در 4 سالگی به کودکستان بفرستید. در سه سالگی ، او هنوز بسیار به مادرش وابسته است. در پنج سالگی ، من قبلاً به ترازبندی زندگی بدون باغ عادت کرده بودم. اگر شرایط شما را به سمت کار سوق می دهد ، سعی کنید کودک قبلاً تصور حضور در یک تیم کودک را داشته باشد - او در کلاس های رشد یا یک گروه نیمه وقت شرکت کرده است.
یکی دو ماه اول ، دلهره صبحگاهی کودک طبیعی است. اما اگر تغییر دیگری ایجاد نشود ، وقت آن است که به دنبال دلیل چنین بیزاری مداوم باشید. ابتدا با مراقب خود صحبت کنید. از رفتار کودک در گروه در طول روز مطلع شوید. اگر بعد از رفتن شما ، اشکهایش فوراً خشک می شود ، این فقط یک دستکاری برای توجه مادر است ، نه بیشتر. اما اگر کودکی با همسالانش بازی نمی کند ، در کنار زمین می نشیند ، غذا نمی خورد ، خوب نمی خوابد ، در یک حالت افسرده قرار دارد - این در حال حاضر دلیلی برای درک دلایل این رفتار است.
اگر کودک شما با همسالان درگیری دارد با ارائه دهنده تماس بگیرید. گاهی اوقات یک مبارزه برای خراب شدن روحیه برای مدت طولانی کافی است. بازهم با معلم در مورد چگونگی برون رفت از این وضعیت مشورت کنید. شاید لازم باشد به صورت سه جانبه صحبت کنید و درگیری حل شود.
برای برخی از کودکان ، عدم علاقه آنها به مهد کودک بر اساس تلاش های خشونت آمیز برای تغذیه کودک است. اگر کودک نوپای شما از نظر رفتار غذایی مشکل دارد ، این موضوع را به پرستار بچه و پرستار خود اطلاع دهید. توافق کنید که کودک خودش تصمیم بگیرد که غذا بخورد یا نخورد و نیازی به غذا دادن از قاشق ندارد. خود را در خانه بخورند ، صبحانه را بخورند و صبح زود آن را تحویل بگیرند تا او تمام روز گرسنه نماند.
با کودک خود در کودکستان در خانه بازی کنید. عروسک ها و حیوانات را قرار دهید و شرایط را شبیه سازی کنید. واکنش کودک شما در برابر آن نشانگر آنچه واقعاً در گروه اتفاق می افتد خواهد بود. توجه کنید که کودک شما چه کلمات جدیدی را از باغ آورده است. اگر گفتار مملو از واژگان بیانی - "احمقانه" ، احمقانه "و غیره شده باشد ، دلیلی وجود دارد که به نگرش مربی نسبت به کودکان نگاه کنیم. اگر مادران دیگر رفتار مشابهی در فرزندان خود مشاهده کرده اند ، با صحبت با آنها شروع کنید. اگر سوions ظن شما تأیید شد ، دریغ نکنید که نزد معلم بروید و از رو در رو بپرسید که کدام یک از کودکان چنین بیان شده است. واکنش های مراقب و پرستار بچه را کنترل کنید. این که آیا آنها از جواب دور می شوند یا آن را می خندند. در این صورت به مدیر مراجعه کنید و ابتدا شکایات خود را به صورت شفاهی بیان کنید. شما کلیه حقوق این کار را دارید. معمولاً چنین تدبیری برای تغییر کارکنان بعد از مکالمه ، حداقل برای مدتی کافی است.
آیا کودکان "غیر سادوفکا" وجود دارند؟ بله وجود دارد همه با یک بزرگسال ناآشنا در یک تیم بزرگ راحت نیستند. برخی از کودکان از هر سفر به توالت ، تغییر لباس ، خوابیدن با هم در اتاق خواب استرس دارند. در این صورت والدین باید فکر کنند: آیا واقعاً به مهد کودک احتیاج داریم؟ شاید در خانه با مادربزرگ یا پرستار بچه بهتر باشد. اگر مادر نیاز به رفتن به محل کار خود دارد ، می توانید به دنبال گزینه ای برای ماندن در باغ به صورت نیمه وقت قبل از خواب باشید. سهم مهد کودک در معاشرت کودک بسیار اغراق آمیز است. اما از نظر تعداد اختلالات عصبی اکتسابی ، او رکورددار است.
