اخیراً ، والدین طلاق گرفته اند ، و فرزندان را وسیله انتقام می کنند ، کودک را با خود می برند و محل زندگی او را پنهان می کنند. قانون روسیه مجازاتی را برای نقض حقوق کودک در شناخت و برقراری ارتباط با مادر و پدر در نظر نگرفته است. کودکان از دست مادران یا مادربزرگهایی که برای پیاده روی بیرون رفته اند ربوده می شوند و رنج جسمی و روحی به همراه دارند. بازگرداندن کودک دزدیده شده در موارد نادر امکان پذیر است.
در اعلامیه حقوق کودک که در 841 مین اجلاس عمومی مجمع عمومی سازمان ملل تصویب شد ، آمده است که کودک خردسال را می توان در موارد استثنایی از مادر خود جدا کرد. هنجارهای حقوق بین الملل بخشی جدایی ناپذیر از سیستم حقوقی فدراسیون روسیه است. رویه قضایی در فدراسیون روسیه به گونه ای پیشرفت کرده است که محل زندگی کودک پس از طلاق والدین با مادر تعیین می شود - مگر اینکه ثابت شود که وی در رفتار خود غیراخلاقی است و این امر خطری را برای کودک ایجاد می کند.
در قلمرو روسیه یک سازمان عمومی به نام STOPkidnapping وجود دارد. بنیانگذار آن آلینا براگینا است ، که دختر او ، آریانا کازان ، در سال 2011 توسط پدرش به همراه معشوقه اش به سرقت رفت. با توجه به حفره ها و نقایص موجود در قانون ، چنین عملی در روسیه واجد شرایط آدم ربایی نیست. در كشورهای دیگر مانند كانادا ، حذف كودك توسط یكی از والدین از والدین دیگر مشمول یك ماده جنایی است. افسران پلیس و سرپرستی روسیه فقط شانه های خود را بالا می اندازند: "کودک در کنار پدرش است - او پدر و مادر است ، به این معنی که نمی توان او را دزدید." این واقعیت اجازه شروع فعالیت های جستجو ، پیگرد کیفری را نمی دهد.
قانون روسیه مجازات را به صورت جریمه نقدی (2000-3000 روبل) در صورت عدم رعایت ماده 5.35 قانون اداری (نقض حقوق و منافع افراد زیر سن قانونی توسط والدین خردسالان ، بیان شده در محرومیت از وی) پیش بینی کرده است. حق برقراری ارتباط با والدین یا بستگان نزدیک ، پنهان کردن عمدی محل تولد کودکان بر خلاف میل آنها ، در عدم اجرای تصمیم دادگاه در مورد تعیین محل اقامت). در عمل ، جذب والدین مشکل ساز است.
مادر ، با این واقعیت روبرو شد که پدر کودک را با خود برد و اجازه ارتباط با او را نمی دهد ، در حال از دست دادن است. هیچ الگوریتم توسعه یافته ای برای عملکرد رفتار در چنین شرایطی وجود ندارد که به 100٪ کمک کند. در طول سالها جنگ برای فرزندان خود ، زنان یک اقدام عملی را ترتیب داده اند که می تواند یافتن و مبارزه را آسان تر کند.
اگر همسر (یا همسر - متأسفانه ، پدر همیشه نقش آدم ربا را بازی نمی کند) کودک را بردارد ، بدون ذکر مکان برنامه ریزی شده ، یا اصلاً ارتباط برقرار نمی کند ، موارد زیر باید انجام شود:
1. با بخش پلیس تماس بگیرید - PDN ، تحت تعقیب است. کارمندان را در مورد آنچه اتفاق افتاده آگاه کنید ، اسناد موجود - گواهی های طلاق (یا نتیجه گیری ، اگر هنوز طلاق وجود نداشته است) و تولد کودک ، تصمیم دادگاه / حکم دادگاه در مورد محل زندگی کودک را ارائه دهید. تقاضا در برنامه را به والدین به مسئولیت اداری تحت هنر. 35/5 قانون اداری.
2. لیستی از مکانهایی که همسر و فرزند می توانند باشند ، تهیه کنید. سعی کنید بفهمید پسر یا دخترتان آنجاست یا نه.
3. ممنوعیت بردن فرزند خود به خارج از کشور را صادر کنید.
4- سوابق پزشکی خود را از کلینیک کودکان بردارید یا نسخه معتبر آن را بخواهید. در آینده ، این امر به تأیید وضعیت کودک قبل از جدا شدن از شما کمک خواهد کرد.
5. در دامنه عمومی در شبکه های اجتماعی اطلاعات مربوط به کودک را ارسال کنید. با رسانه ها درگیر شوید - جنگ اطلاعاتی می تواند آسیب های خود را ببیند.
6. در شبکه های اجتماعی ، اعضای سازمان Stopkidnapping ، زنان و مردانی را که مجبور به زندگی در انزوا از کودک هستند ، پیدا کنید. از پشتیبانی استفاده کنید ، اطلاعاتی دریافت کنید که می تواند در مشکل شما کمک کند.
اگر محل اقامت کودک توسط دادگاه تعیین نشده است ، اکنون زمان طرح ادعا در آنجا است.شرایطی را که والدین دوم از کودک جدا کرده اید بیان کنید. حداقل بسته اسناد (آنها نسخه اصلی را ترک می کنند ، کپی ها به ادعا پیوست می شوند ، تعداد آنها برابر با تعداد شرکت کنندگان است - دادگاه ، متهم ، کارمندان بخش سرپرستی در محل ثبت نام و اقامت هر پدر یا مادر):
- شناسنامه کودک ؛
- یک عصاره از ثبت نام خانه در مورد ثبت نام شما ؛
- گواهی انعقاد یا انحلال ازدواج ، اگر مادر در ازدواج جدیدی باشد ، پس در مورد انعقاد آن
- ادعانامه.
بقیه اسناد را می توان در جلسات دادرسی ارائه داد. ارزش آماده سازی ذهنی را دارد - چنین مواردی بیش از یک ماه در نظر گرفته می شود و شش ماه پس از اولین جلسه در دادگاه می توان تصمیم گیری کرد.
دادگاه عاشق اوراق است. جلسات دادگاه مدنی حاکی از آن است که شخصی به طور مستقل پرونده خود را اثبات می کند. گواهینامه هایی از محل تحصیل کودک (مهد کودک ، مدرسه ، فعالیت های فوق برنامه و محافل تهیه کنید. لازم به ذکر است که شما در زندگی کودک شرکت کرده اید - به دروس آورده اید ، برای فعالیت های خود پرداخت می کنید). از افسر پلیس منطقه و از محل کار خود بخواهید که برای خود و در صورت امکان برای کودک یک گواهی نامه صادر کند.
در دادگاه ، از کودک بخواهید تا زمان تصمیم گیری با شما زندگی کند. در موارد مورد نیاز خود ، نیاز به گرفتن کودک از والدین دوم را با انتقال بعدی به شما نشان دهید - این عبارت کار دادسرا را ساده می کند. دادگاه ها معتقدند "الزام یكی از والدین به انتقال فرزند به والدین دوم" و "بردن فرزند از یكی از والدین و انتقال آن به والدین دوم" یكسان نیستند. ضابطان با آنها موافق نیستند ، از این رو مشکلات دیگری بوجود می آیند - دادگستری ها به طور مرتب اعلان هایی را برای پدر ارسال می کنند ، از اعلام کودک در لیست تحت تعقیب خودداری می کنند.
برای اثبات ارزش خود به عنوان والدین یا تأثیر منفی والدین دوم بر کودک ، برای معاینه تخصصی اقدام کنید. مهم است که دادگاه دستور معاینه روانشناختی و روانپزشکی سرپایی را صادر کند. این عبارت به این معنی است که کمیسیونی از روانشناسان بالینی و روانپزشکان باید به عنوان متخصص در این امر شرکت کنند ، به این معنی که نتایج معاینه عینی تر خواهد بود.
