استرابیسم انحراف در محور بینایی چشم است. حرکت آنها متناقض است. در نتیجه ، یک چشم مستقیم به نظر می رسد و چشم دیگر به پهلو نگاه می کند. استرابیسم را می توانید در کودک خود تعیین کنید.
لازم است
- - چراغ قوه:
- - دوربین.
دستورالعمل ها
مرحله 1
کودک خود را تماشا کنید. معمولاً کودکان مبتلا به استرابیسم نگاه سرگردان دارند ، آنها چشمان خود را می مالند ، به طور ناخوشایندی سر خود را به یک طرف متمایل می کنند. علاوه بر این ، آنها دشوار هستند که نگاه خود را به یک شی خاص متمرکز کنند.
گام 2
چراغ قوه را به چشمان کودک خود بتابانید. اگر بازتاب در هر دو چشم یکسان باشد ، هیچ اختلالی وجود ندارد. اگر بازتاب متفاوت باشد ، پس کودک چشمانش چشمی دارد. گاهی اوقات عکاسی با فلش از کودک می تواند به شناسایی این اختلال کمک کند.
مرحله 3
برای تشخیص دقیق به چشم پزشک مراجعه کنید. پزشک تشخیص می دهد که کودک از کدام دو نوع اصلی استرابیسم رنج می برد. با استرابیسم همگرا ، یک یا هر دو چشم به سمت داخل نگاه می کنند. واگرا با جهت متفاوت یک یا هر دو چشم مشخص می شود.
مرحله 4
استرابیسم در ماه های اول زندگی ایجاد می شود. با این حال ، بسیاری از نوزادان بلافاصله پس از تولد چشمهایشان را چشمانشان جمع می کنند. از آنجا که عضلات چشم در نوزادان هنوز ضعیف هستند ، به نظر می رسد نگاه "شناور" است. این طبیعی است.
مرحله 5
نگاه نوزادی که حتی یک ماه هم ندارد ، وقتی سعی می کند روی اشیا close نزدیک تمرکز کند ، گاهی اوقات چشمانش خیره می شود. علاوه بر این ، احساس چشمی با پوست اضافی پلک ها و پل گسترده بینی افزایش می یابد. لازم به ذکر است که این تصور غلطی است. وقتی کودک بزرگ شد و صورت فرم های واضح تری پیدا کرد ، چنین پدیده ای ناپدید می شود. اگر کودک بیش از شش ماه دارد و چشمی شکم همچنان ادامه دارد ، به پزشک مراجعه کنید.
مرحله 6
سلامت کودک خود را از همان بدو تولد ارتقا دهید. بینایی خود را تماشا کنید. در طی بیماری هایی که باعث ضعف دستگاه عضلانی چشم و بدن می شوند ، به کودک اجازه ندهید برای مدت طولانی نقاشی بکشد ، بزرگنمایی کند و اشیای کوچک را معاینه کند. این می تواند باعث چشمی شود. همچنین توجه به نورپردازی نیز مهم است. باید به اندازه کافی روشن باشد. درمان موثر این اختلال تا حد زیادی به شناسایی زود هنگام علل وقوع آن بستگی دارد.
