از کجا می دانید چه کسی لیوان را شکست؟ اگر مادر قسم بخورد ، پس کودک ، اگر سکوت ، مادر شکسته است.
این نظر وجود دارد که والدین باید همیشه مهربان ، متعادل ، صبور ، مراقب و درک کنند. اما این همیشه در واقعیت جواب نمی دهد ، به طور دوره ای وقتی پدر و مادر کم حوصله می شوند و در رابطه با فرزندشان تحریک نشان می دهند ، خرابی هایی رخ می دهد.
بنابراین من گاهی به خودم نگاه می کنم و تعجب می کنم که چرا بعضی اوقات در روابط با کودکان صبور می مانم و گاهی اوقات می شکنم و خونسردی خود را از دست می دهم. برای من روشن نبود که چرا این اتفاق برای من می افتد.
البته مشاهده هوی و هوس ، اشک ، گریه و جذام کودکان روز به روز دشوار است ، در برخی موارد از پدر و مادر بودن خسته می شویم ، از مسئولیتی که در قبال کودک داریم ، از تخطی از خواسته های خود خسته می شویم. و عاداتی برای جلب رضایت خواسته های کودک ، و در نتیجه ما مسئولیت آنچه در مورد کودکان اتفاق می افتد را تغییر می دهیم. بنابراین ، به عنوان مثال ، یک کودک گلدان را شکست ، زیرا او از جایی که لازم نیست بالا می رود ، همه چیز را می گیرد ، به اطراف خیره می شود ، و نه به این دلیل که ما آن را در جایی قرار می دهیم که نباید ، و خودمان کودک را دنبال نمی کنیم. این مانند شوخی "چگونه می توان تعیین کرد چه کسی لیوان را شکسته است - اگر مادر قسم بخورد ، سپس کودک ، اگر سکوت ، پس از آن مادر شکسته است."
بنابراین ، وقتی ما از بین می رویم و خونسردی خود را از دست می دهیم ، ناخودآگاه مسئولیت آنچه در اینجا و اکنون اتفاق می افتد را رد می کنیم و کودک را مقصر همه امور می دانیم.
یادآوری این نکته همیشه مهم است: والدین مربیانی دلسوز هستند که فرزندشان را برای سالها در زندگی راهنمایی می کنند ، حمایت می کنند و سعی نمی کنند مسئولیت را به عهده فرزندان بگذارند.
