هنگام برقراری ارتباط با کودک خود ، به این واقعیت فکر نمی کنیم که برخی از عبارات ما می تواند پیامدهای بسیار منفی برای روان ظریف کودک داشته باشد و صدمات قابل توجهی به کودک وارد کند. در گفتگو با کودک از چه عباراتی باید خودداری کرد؟
"اگر نخوابید ، باباایکا آن را می برد" ، "اگر اطاعت نکنید ، آن را به یک پرورشگاه تحویل خواهم داد." با ارعاب کودک ، او را به یک عصب اعصاب تبدیل می کنیم و ترس ایجاد می کنیم ، که خلاص شدن از شر بعداً حتی با کمک یک روانشناس خوب کار آسانی نخواهد بود.
"گنده! ترجیح می دهم خودم این کار را بکنم! " با دخالت در تلاشهای کودک برای اقدام مستقل ، عدم ابتکار عمل ، اعتماد به نفس و عدم استقلال را در او پرورش می دهید.
"به کاتیا نگاه کنید ، او چقدر لاغر است ، و شما مدام به نان ها تکیه می دهید …" ، "میشا فقط با A درس می خواند و شما یک احمق هستید." نیازی به مقایسه کودک خود با سایر کودکان نیست - از این طریق می توانید یک عقده حقارت در یک فرد کوچک تشکیل دهید ، که در آینده مشکلات و ناامیدی های زیادی برای او به همراه خواهد داشت.
"تو زیباترین من هستی" ، "همکلاسی هایت به درد تو نمی خورند!" تعریف و تمجید بیش از حد از کودک به همان اندازه ستایش کم است. ستایش بیش از حد باعث استکبار ، عزت نفس بالا و تب ستاره می شود. چنین کودکان "ستاره ای" غالباً با همسالان خود درگیری دارند و عملا هیچ دوستی ندارند.
"وقتی خیلی شیطونی ، من دوستت ندارم." عشق مادر بنیادی است که نگرش و توانایی فرد در خوشبختی بر اساس آن بنا شده است. کودک باید مطمئن باشد که همیشه و تحت هر شرایطی دوستش دارد. در غیر این صورت ، ایمان او به خود خدشه دار می شود ، کینه ، ترس و احساس حقارت پدید می آید.
"اگر شما نبودید ، من می توانستم یک حرفه موفق داشته باشم" ، "اگر مجبور نبودم اینقدر با شما سر و صدا کنم ، بهتر به نظر می رسیدم" شانه های شکننده فرزندتان را مسئول ناکامی های خود قرار ندهید ، باعث نکنید که او احساس گناه کند که زندگی شما شکست خورده است.
"خوب ، این آب نبات را بردار - فقط من را تنها بگذار!" با تن دادن به اقناع کودک ، او را بر خود قدرت می بخشید. کودک پس از درک اینکه می توانید توسط هوی و هوس "شکسته" شوید ، شروع به استفاده منظم از آنها برای رسیدن به اهداف خود می کند.
