همه تصور کلی از کودکی دارند. از این گذشته ، هیچ بزرگسالی وجود ندارد که یک بار کودک نبوده باشد. با این حال ، وقتی زمان پدر و مادر شدن فرا می رسد ، مادران و پدران آینده یا از کودکی خود نتیجه گیری صریح می کنند ، یا به طور کلی می ترسند خودشان را تعقل کنند و فقط به مشاوره معلمان حرفه ای اعتماد می کنند. و برای اینکه احساس اعتماد به نفس کنید ، باید پاسخ این سوال را بدانید که کودکی چیست و شخص در این دوره از زندگی چه وظایفی را حل می کند.
دستورالعمل ها
مرحله 1
دوران کودکی در بیشتر کشورها دوره از تولد تا 18 سالگی در نظر گرفته شده است. دوران کودکی یک مفهوم روانشناختی است ، زیرا بلوغ بیولوژیکی برخی از افراد می تواند از 14-13 سالگی باشد. در این دوره ، عضو آینده جامعه در حال آماده شدن برای زندگی کامل در آن است. در این زمان ، بنیان توسعه حوزه عاطفی و هوش و همچنین توانایی تعامل هماهنگ با ساختارهایی که در جامعه وجود دارد ، ایجاد می شود. مرزهای دوره های زمانی مبهم و کاملاً منفرد است ، بعضی از آنها از نظر روانشناسی فقط در سن 30-30 سالگی بالغ می شوند. اما این متعلق به حد افراطی است ، هنجارهای آماری و بحران های مشخصه ای برای همه کودکان وجود دارد.
گام 2
کودک تا یک سال مفاهیم اساسی جهان و نگرش بسیار مهمی نسبت به اعتماد یا بی اعتمادی به دنیا را دریافت می کند. بنابراین ، مادر علی رغم اهمیت فعالیت حرفه ای ، باید تا یک سال در کنار کودک باشد. اگر زنی می خواهد از نظر عاطفی و از نظر عقلی فرزندی برای جهانیان داشته باشد ، لازم است حداقل یک سال به کودک خود اهدا کند.
مرحله 3
از یک تا سه سالگی ، کودک اولین مهارت های عملی خود را شکل می دهد ، این فقط توانایی خدمت به خودش نیست. برخی از بچه ها در این سن قادر به ایجاد روحیه در اطراف خود هستند ، برخی توانایی حرکات ظریف دستی را دارند ، برخی دیگر می دانند که چگونه روابط برقرار کنند و برخی دیگر نیز یک کار عالی با طراح انجام می دهند. توانایی ها متفاوت است ، اما در این سن است که فرد یاد می گیرد محیط زندگی خود را تشکیل دهد ، و مشکلات فوری را حل کند. اگر در این مرحله اطلاعات کافی از حوزه توانایی ها نباشد ، در مراحل بعدی فرد احساس ناتوانی در حل وظایف روزمره (مخصوصاً برای نوع شخصیت خود) می کند.
مرحله 4
در سه سالگی کودک ناگهان دمدمی مزاج می شود ، آرام کردن او و درک آنچه می خواهد دشوار است. واقعیت این است که او خودش هنوز نمی فهمد که چه چیزی نیاز دارد. و او سعی دارد بطور تجربی بفهمد چه اطلاعاتی روان وی را تحریک می کند. شخصی به احساسات واضح نیاز دارد ، کسی به فرمول بندی ها و دستورالعمل های واضحی نیاز دارد. برخی دیگر به فرصت ها و معماهای جدید نیاز دارند ، برخی دیگر - وقایع جالب ، این به روان پریش بستگی دارد. در این سن ، انگیزه کودک گذاشته می شود ، بنابراین باید هوی و هوس را تحمل کرد و سعی در منع آن نکرد. عواقب این ممنوعیت ها بسیار ناراحت کننده است - فردی شکل می گیرد که چیزی نمی خواهد ، و هیچ چیز برای او جالب نیست.
مرحله 5
در سن 13-14 سالگی ، آزمون جدی بعدی - بحران اجتماعی شدن - فرا می رسد. یک فرد ناگهان متوجه می شود که جهان پیرامونی نیز وجود دارد که باید شرایط آن را برآورده کرد. قبل از آن ، کودک با توجه به علایق شخصی در دنیای خود زندگی می کند. کودکان کوچک ظالم نیستند - آنها به راحتی خود را از نگاه جامعه نمی بینند. و در سن 13-14 سالگی ، مرد جوانی "چشمان خود را باز می کند" و او درک می کند که شما نمی توانید از جامعه فرار کنید. والدین باید برای او مربی مدارا و با تدبیر در قوانین پذیرفته شده در جامعه شوند. غالباً ، کودکان به والدین خود اعتماد ندارند و از مشاوره خارج استفاده می کنند. بنابراین ، ارزش دارد که تلاش کنید تا به مرجع اصلی کودک در حال رشد تبدیل شوید.
