وقتی بچه ها بزرگ می شوند ، می خواهند استقلال پیدا کنند ، از والدین جدا شوند و این طبیعی است. کودکان بزرگسال زندگی خاص خود ، مشکلات و خواسته ها ، تجربیات و قضاوت های خود را دارند. اما این روند همیشه آسان نیست. از یک طرف ، والدین اغلب کودکان را به عنوان کودکانی که همیشه باید تحت مراقبت قرار بگیرند یا برعکس ، ادامه زندگی خود می دانند که زندگی آنها را مدیون آنها است. از طرف دیگر ، کودکانی که به شرایط گلخانه ای در خانه والدین خود عادت کرده اند ، کاملاً آماده جدایی از آنها نیستند.
دستورالعمل ها
مرحله 1
روانشناسان معتقدند که هر شخصی در راه استقلال خود چهار مرحله جدایی (جدایی از والدین) را پشت سر می گذارد. اول ، این جدایی عاطفی است ، وقتی وابستگی یک مرد یا دختر جوان به نظر والدین ، تأیید یا عدم تأیید به تدریج کاهش می یابد. در مرحله دوم ، ارزیابی جهان بیرونی توسط چشم والدین غلبه می یابد ، فرد بر اساس تجربه و اشتباهات شخصی ، دیدگاه خود را نسبت به جهان ایجاد می کند. علاوه بر این ، جدائی از والدین در صورت عدم وجود اصطلاح غیرممکن است. تفکیک عملکردی ، به عنوان مثال توانایی تأمین نیازهای خود و خود به طور مستقل. و سرانجام ، كودكانی كه والدین خود را ترك می كنند نباید در مقابل این احساس گناه كنند.
گام 2
اولین قدم برای رسیدن به استقلال از والدین ، درک مشکلات روانی شماست. اگر هیچ چیز مانع از ترک خانه والدین و شروع زندگی مستقل نمی شود ، اما این کار را نمی کنید یا به دنبال دلایلی هستید که بلاتکلیفی خود را برای خود و سایر افراد توضیح دهید ، دلیل آن در خود شماست. سعی کنید بفهمید چیست. آیا می ترسید پدر و مادرتان شما را یک خیانتکار و یک فرد ناسپاس بدانند؟ آیا می ترسید که با استقلال خود کنار نیایید و مجبورید با سر خم شده و عقده حقارت برگردید؟ یا شاید فقط برای شما راحت باشد که هیچ تصمیمی نگیرید ، مسئولیت کارهایتان را نداشته باشید ، به نان روزانه خود فکر نکنید؟ خود را درک کنید و تعیین کنید که آیا استقلال می خواهید یا از اعتیاد راحت هستید. اگر نمی توانید افکار خود را منظم کنید ، به یک روانشناس حرفه ای مراجعه کنید.
مرحله 3
شما نباید با داد و فریاد و مشاجره با والدین مسئله استقلال خود را مطرح کنید. اول ، به این فکر کنید که بدون پدر و مادرتان چگونه زندگی خواهید کرد ، زیرا مشکلی را حل می کنید که باید خودتان حل کنید. اول از همه ، این زندگی روزمره و امور مالی است.
مرحله 4
از هم اکنون شروع به خدمت به خود کنید. لباسشویی خود را انجام دهید ، شام های خود را بپزید ، آپارتمان خود را تمیز کنید و … برای اینکه در عمل بفهمید چه توانایی دارید ، می توانید مدتی را در کشور بدون پدر و مادر ، با یک دوست یا یکی از اقوام دور زندگی کنید.
مرحله 5
دیگر از والدین خود پول نگیرید. به دنبال یک کار خوب یا اگر هنوز در حال تحصیل هستید ، یک کار نیمه وقت باشید. بیاموزید که هزینه های خود را برنامه ریزی کنید و درآمد را با توجه به خواسته های خود اندازه بگیرید. برای این کار ، شروع "حسابداری" خود و محاسبه همه چیز اضافی نخواهد بود.
مرحله 6
اگر هر مشکلی شما را تحت تعقیب قرار داده است ، سعی کنید در کمترین زمان ممکن در مورد آن با والدین خود صحبت کنید. در مورد برخی موضوعات حساس سکوت کنید. از این گذشته ، هرچه والدین کمتر در این باره بدانند ، دلیل کمتری در بحث ، بحث و استدلال ، اصرار یا ترتیب دادن آنها وجود دارد. بهتر است افرادی را بشناسید که در روابط با والدین مشکلات مشابهی دارند ، به منظور حمایت متقابل و درخواست مشاوره.
مرحله 7
سعی کنید خانه ای جداگانه برای خود پیدا کنید. شما می توانید یک آپارتمان اجاره کنید یا یک اتاق در یک خوابگاه بگیرید - تقریباً همه دانشجویان این فرصت را دارند. و اگر فرصتی برای کارورزی به خارج از کشور دارید ، آن را از دست ندهید.
مرحله 8
به یاد داشته باشید که والدین شما حتی اگر خلاف این را به شما بگویند ، از جدایی شما عبور می کنند. با نجات آنها از زندگی تنها ، شما فقط به ضرر خود عمل می کنید ، و کسی را خوشحال نخواهید کرد - نه آنها و نه خودتان.بدانید که اگر جدا زندگی کنید ، رابطه شما پایان نخواهد یافت ، به سادگی تغییر خواهد کرد. شما و والدینتان سالخوردگان و بزرگترها ، رهبران و زیردستان نخواهید بود ، بلکه شریک ، همرزمان ، افرادی هستید که همیشه می توانند از یکدیگر کمک و پشتیبانی کنند.
