هر شخصی ، حداقل یک بار در زندگی خود ، شاهد وضعیتی بوده است که در آن حضور داشته است: کودکی که در خیابان یا فروشگاه فریاد می زند ، و از یک بزرگسال چیزی می خواهد و یک پدر و مادر بزرگسال که نمی تواند کودک خود را با هر گونه ترغیب و آرامش آرام کند. و مجازات جنبه اصلی ، البته ، در اینجا مجاز پذیری در تربیت است ، اما نه همیشه ، گاهی اوقات ، و حتی خیلی اوقات ، کودک به سادگی نیاز به توجه به خود دارد ، چیزی او را آزار می دهد یا از چیزی می ترسد.
چگونه می توانید یاد بگیرید که کودک خود را درک کرده و از بروز چنین تظاهراتی به ویژه در مکان های عمومی جلوگیری کنید؟ لازم است نه تنها گوش دادن ، بلکه شنیدن آنچه که هر شخصی سعی در انتقال آن دارد ، و خصوصاً نوزادی که هنوز یاد نگرفته است که افکار و تجربیات خود را به روشنی و واضح بیان کند.
اولین چیزی که باید به آن توجه کرد بدون شک تربیت است. به هیچ کس (به خصوص خودتان) اجازه ندهید بیش از حد کودک شما را رها کند یا کودک شما را ناز کند ، تمام ذهنیت های او را بی خیال انجام ندهید. برای اینکه کودک چیزی را در فروشگاه یا نزدیک کیوسک "تقاضا" نکند ، "نورد" کند و در عین حال عصبانیت باشد ، ارزش دارد که یک کیفیت ساده را در او مطرح کنید - مسئولیت. به هر حال ، سخت نیست که به کودک کیسه دستمال یا دستمال بدهید و بگویید که باید او را از نزدیک تماشا کند. سپس تمام توجهات به سمت "وظیفه مسئولیتی" معطوف خواهد شد که از بزرگسالی به او محول شده است.
سعی کنید برای کودک توضیح دهید (زمانی که او در سن هوشیاری قرار دارد) که هر خریدی به پول احتیاج دارد و باید آنها را کسب کرد و این کار را همیشه نباید از راه آسان انجام داد (بچه ها این را قبلاً در سنین 3-4 سالگی درک می کنند) در این صورت خریدها مشکلات کمتری خواهند داشت.
اگر کودک آرام نیست ، ممکن است چیزی ترسیده باشد یا او را آزار دهد ، روی ماسک های خود بنشینید تا چشم هایتان تقریباً در یک سطح قرار بگیرند و به صحبت های او گوش فرا دهید. برای یک بزرگسال ، مشکلات کودکان می تواند پیش پا افتاده باشد و کودک باید گوش داده و به او کمک کند تا با شرایط پیش آمده کنار بیاید. سعی کنید بفهمید که چه عواملی باعث چنین اضطرابی شده است ، کودک را در آغوش بگیرید (آغوش والدین حتی برای یک بزرگسال راحت است).
و مهمتر از همه ، لازم است به یاد داشته باشید که به هیچ وجه نباید چنین شرایطی را "مسواک بزنید" و یا آنها را در همه چیز غرق کنید. سپس کودک بر اساس این واقعیت که بزرگسالان همه کارها را انجام می دهد و می خرد ، فقط به منظور جلوگیری از چنین شرایطی ، سرانجام به درون خود کشیده یا رفتارهای حتی دمدمی مزاجی تری را شروع می کند.
