والدین وقتی می فهمند فرزندشان از نظر رشد دچار نقص است ، احساسات متناقضی را تجربه می کنند. عدم تمایل به موافقت با حکم پزشکی با احساس ناامیدی مبارزه می کند. با این حال ، با گذشت زمان ، این اعتقاد حاصل می شود که کودک شما مانند همه کودکان دیگر است. فقط او به عشق و مراقبت بیشتری احتیاج دارد. چگونه یک کودک خاص تربیت کنیم؟ چگونه می توان آن را با جامعه تطبیق داد؟
دستورالعمل ها
مرحله 1
سعی کنید عقده حقارت خود را از بین ببرید. به دنبال تقصیر خود یا پزشکی در اتفاقات نباشید. برای شما ، کودک منتظر طولانی مدت هنوز زیبا ترین و زیبا ترین خواهد بود. کینه خود را نسبت به بی عدالتی رخ داده ، جاه طلبی های برآورده نشده از او نگیرید.
گام 2
به توانایی های فردی کودک نگاه کنید (بدون اینکه آنها را بیش از حد بزرگ ارزیابی کنید). او را از حضانت بیش از حد خود نجات دهید ، به دنبال مخفی شدن از دنیای اطراف او نباشید. باور کنید حتی درمانده ترین کودک نوپا نیز بسیار قویتر از آنچه والدینش فکر می کنند است. او قادر است به تنهایی از خود مراقبت کند و مسئولیت اصلی والدین اصلی شما این است که به او یاد دهید چگونه این کار را انجام دهد.
مرحله 3
شخص کوچک را تشویق کنید تا در همه زمینه های زندگی خود فعال باشد. به او فرصت تحقق بخشیدن به خود را بدهید ، با جسارت بیشتری خود را رها کنید و دوست و محافظ اول و اصلی او باشید. هرچه اعتماد بیشتری به رابطه خود داشته باشید ، توانبخشی بیشتر شما موفقیت آمیزتر خواهد بود و موفقیت بیشتری کسب خواهید کرد.
مرحله 4
در دایره باریک خود منزوی نشوید. برای یک تربیت جسمی و اخلاقی موفق ، کودک نیاز به برقراری ارتباط فعال خانوادگی با دوستان ، همکاران و اقوام دارد. از وضعیت خود شرمنده نباشید و با شجاعت بیشتری وارد جامعه شوید. حلقه ها ، فعالیت ها و مسابقات ورزشی عملی ، سفرهای گردشگری و گردشگری در درجه اول ارتباط با همسالان را آموزش می دهد. به زودی به موفقیت های کودک خود افتخار خواهید کرد ، حتی اگر در حدی که در ابتدا آرزو داشتید نباشد.
مرحله 5
برای حفظ آرامش در خانواده از همه چیز استفاده کنید. این تنها راه ایجاد مطلوب ترین جو برای غلبه بر بیماری و رشد همه جانبه شخصیت است. هرچه کمک و پشتیبانی متقابل بین عزیزان بیشتر باشد ، تربیت کودک خاص نیز موفقیت آمیزتر است.
