کودک را می توان از 6-7 سالگی به استودیوی جدی فرستاد. تا این سن ، کودک را می توان به یک باشگاه رشد یا ژیمناستیک برد ، جایی که همه کلاس ها به روشی بازیگوش برگزار می شود.
برخی از مادران و پدران با دیدن اینکه کودک دو سه ساله آنها در اولین آکوردهای صدایی شروع به رقصیدن می کند ، تعجب می کنند. بسیاری از کودکان عاشق رقصیدن هستند ، اما همه رقصنده حرفه ای نمی شوند. چگونه می توان فهمید که آیا انجام این کار برای کودک ارزشمند است و از همه مهمتر ، در چه سنی می توان او را به یک حلقه تخصصی فرستاد؟
رقص چه فایده ای دارد
1. رقص سیستم ایمنی بدن را تقویت می کند.
2. دستگاه دهلیزی را آموزش دهید.
3. حالت درست ، انعطاف پذیری ، لطافت و راه رفتن زیبا را شکل دهید.
4. حافظه را بهبود بخشیده و مهارت های تفکر را پرورش دهید.
5- خطر آسیب دیدگی هنگام تمرین رقص در مقایسه با سایر ورزش ها بسیار کمتر است.
6. كودكی كه به رقص مشغول است ، ریتم را بهتر احساس می كند ، گوش موسیقی و هنری را ایجاد می كند و هماهنگی حرکات بهتر می شود.
7. کودک بر عقده ها غلبه می کند ، اعتماد به نفس پیدا می کند ، قدرت اراده پیدا می کند.
8- به دلیل فعالیت فعال اندام های لگن و افزایش گردش خون در این ناحیه ، زنان کمتر دچار بیماری های زنان می شوند ، زایمان سریعتر و راحت تری دارند. از طرف دیگر ، مردان تا زمان پیری از نظر جنسی فعال می مانند ، احتمال اینکه با بیماری های غده پروستات روبرو شوند کمتر است.
9. سن انتقالی در چنین کودکانی به شکل ملایم تری می گذرد.
سن ایده آل برای شروع کلاس ها
کودک باید به استودیویی جدی که در آن از 6-7 سالگی تانگو یا رومبا آموزش داده می شود ، فرستاده شود. قبلاً منطقی نبود ، زیرا کودک خردسال به سادگی نمی تواند بر حرکات پیچیده تسلط یابد. کودک را می توان به ژیمناستیک ، ریتم یا برخی از حلقه های رشد دیگر فرستاد ، جایی که همه کلاس ها به روشی بازیگوشانه برگزار می شود و بچه ها از پریدن ، پریدن ، اجرای "Pa" فردی ، یادگیری اصول کشش و موارد دیگر لذت خواهند برد. نمی توانید بیش از حد از کودک 3-4 ساله مطالبه کنید ، زیرا می توانید او را از هرگونه تمایل به تحصیل منصرف کنید. علاوه بر این ، در این سن ، نوزادان اغلب پاهای راست و چپ را اشتباه گرفته و تا حدی بی دست و پا هستند.
بنابراین نباید نه بر مدرسه بلکه بر معلمی که می داند چگونه با کودکان بازی کند و دوست دارد تأکید شود. شاید این اصلی ترین تضمین موفقیت باشد. به هر حال ، فقط یک حرفه ای که کودکان را واقعاً دوست دارد ، می تواند رویکرد فردی نسبت به هر نوزادی پیدا کند و به او کمک کند تا باز شود. پس از همه ، این اتفاق می افتد که کودک بسیار خلاقانه و احساسی می رقصد ، و هنگامی که صحبت از یادگیری و تکرار می شود ، او دچار یک لجبازی می شود. معلم باید همه تفاوت های ظریف را در نظر بگیرد و با کودک به عنوان یک شخص رفتار کند. والدین نیز به نوبه خود باید دائماً علاقه کودک را به این درس حفظ کنند: توصیه می شود او را به باله و نمایش استودیوهای رقص با گرایش ها و سبک های مختلف ببرید تا بتواند زیبایی هر هنر را بداند.
