قاب بیست و پنجم یکی از کنجکاوی ترین و مضحک ترین افسانه های قرن بیستم است. اثربخشی این روش در اوایل دهه شصت رد شد ، اما هنوز هم افرادی هستند که به این "تکنیک معجزه" اعتقاد دارند.
نابغه یا مرد موافق؟
در پایان سال 1957 ، شخصی جیمز وایکاری خبرنگاران را از انتشارات اصلی به استودیوی فیلم که چندان شناخته نشده است دعوت کرد و یک فیلم کوتاه را به آنها نشان داد و ادعا کرد که حاوی پیامی به ناخودآگاه است. وی گفت که او چندین تحقیق جدی انجام داده است که ثابت می کند تکنیک قاب بیست و پنجم می تواند به لطف تأثیر بر ضمیر ناخودآگاه ، هر کس را مجبور به خرید اقلام خاص کند. به گفته وی ، وی شش هفته آزمایش روی پنجاه هزار نفر انجام داد. جیمز ویکاری با محاسبات خود توانست تعداد زیادی از مردم را فریب دهد. او به درخواست کسانی که می خواستند آزمایشاتی را انجام داد ، هیچ یک از آنها موفقیت آمیز نبود ، اما وایکری بهانه های جدیدی پیدا کرد که چرا این آزمایش بی نتیجه مانده است. در سال 1962 ، او اعتراف كرد كه اثر قاب بیست و پنجم توسط وی برای بدست آوردن پول از شركت های تبلیغاتی اختراع شده است. سپس او گفت که تمام نتایج آزمایشات توسط وی ساخته شده است.
با کمال تعجب ، پس از پنج سال آزمایش ناموفق ، شایعات در مورد این تکنیک در سراسر جهان پخش شد ، به طوری که این روش به نوعی "وحشت" تبدیل شد.
اصول کارکرد، اصول جراحی، اصول عملکرد
ایده این است که فرد نمی تواند بیش از بیست و چهار فریم در ثانیه را از هم تشخیص دهد ، بنابراین هر قاب خارجی "بیست و پنجم" ، با دور زدن آگاهی ، مستقیماً به ناخودآگاه می پردازد. (در حقیقت ، این فقط به سرعت حرکت اجسام نمایش داده شده روی صفحه و وضوح لبه های قاب ها بستگی دارد. چندین سال پیش ، پیتر جکسون ، کارگردان مشهور ، با استفاده از فناوری مناسب "فیلم هابیت" "چهل و هشت فریم در یک ثانیه ، و چشم انسان با درک این تصویر کار بزرگی انجام داد).
در واقع ، هر اطلاعاتی که به مغز وارد می شود از طریق ناخودآگاه عبور می کند و آگاهی برای پردازش مهمترین اطلاعات متصل می شود. بنابراین قاب بیست و پنجم پنهان نیست. چشم انسان نیز می تواند آن را برطرف کند ، بنابراین دیدن یک قاب خارجی بسیار آسان است. اگر این کلمه به اندازه کافی بزرگ چاپ شده باشد و اصولاً برای بیننده آشنا باشد ، حتی می توانید در بیست و پنجم ثانیه وقت کافی برای خواندن یک کلمه کوتاه داشته باشید. مسلماً نمی توان در مورد هیچ گونه تأثیر "روانی" صحبت کرد.
لازم به ذکر است که انجمن روانشناسی آمریکا در سال 1958 رسماً هرگونه تأثیر پنهان قاب بیست و پنجم را در ناخودآگاه انسان انکار کرد. اما این افسانه ادامه دارد.
