شنیدن ضربان قلب نوزاد متولد نشده برای هر مادر آینده بسیار مهم است. تعیین ضربان قلب جنین به لطف چندین روش امکان پذیر شده است ، به عنوان مثال ، با استفاده از استتوسکوپ زنان و زایمان معمولی ، دستگاه سونوگرافی و همچنین هنگام انجام اکوکاردیوگرافی جنین.
دستورالعمل ها
مرحله 1
ساده ترین راه برای شنیدن ضربان قلب جنین ، استفاده از دستگاه فلوئندوسکوپ پزشکی است. غشای فایندروسکوپ را روی شکم قرار داده و لوله های انعطاف پذیر را داخل گوش ها قرار دهید. با این دستگاه می توانید صداهای دیگر بدن زن را بشنوید. با این حال ، ضربان قلب کودک در رحم را می توان با ریتم آن تشخیص داد - این سرعت تقریباً دو برابر سریعتر از یک زن است. فقط در هفته 16-17 بارداری می توان ضربان قلب را با کمک فاندروسکوپ شنید. شما می توانید صدای قلب تپنده را با قرار دادن گوش خود به شکم زن تشخیص دهید ، اما این امر از قبل به موقعیت جنین در ارتباط با دیواره رحم بستگی دارد.
گام 2
با اسکن سونوگرافی ، که می تواند ضربان عضلات قلب جنین را در اوایل 3 یا 4 هفته بارداری تشخیص دهد ، به ضربان قلب کودک گوش دهید. با کمک دستگاه سونوگرافی می توانید رشد صحیح قلب و عروق خونی جنین را نیز کنترل کنید. این روش به شما امکان می دهد انحرافات احتمالی را شناسایی کرده و به موقع کمک پزشکی کنید.
مرحله 3
ضربان قلب جنین در اکوکاردیوگرافی شنیده می شود. این روش یک بررسی سونوگرافی از جنین است ، کمی متفاوت از روش معمول که تمام توجه منحصراً به قلب است. اکوکاردیوگرافی به شما امکان می دهد عملکرد قلب جنین را در دو حالت بررسی کنید. از حالت یک بعدی فقط برای مطالعه سیستم قلب و عروق استفاده می شود و داپلر برای مطالعه و تجزیه و تحلیل جریان خون در بخشهای مختلف قلب در نظر گرفته شده است. اکوکاردیوگرافی به یک متخصص در مطالعه ساختار و عملکرد قلب و همچنین رگهای خونی بزرگ مجاور کمک می کند و می تواند منحصراً طبق شهادت پزشکان - متخصصان قلب انجام شود.
مرحله 4
یکی دیگر از م mostثرترین روشهای گوش دادن به ضربان قلب جنین ، کاردیوتوکوگرافی است. این یک ضبط همزمان از ضربان قلب جنین و انقباضات رحمی در حین زایمان است. کاردیوتوکوگرافی در اواخر قرن گذشته به طور گسترده ای مورد استفاده قرار گرفت و این فرصت را برای پزشکان فراهم کرد تا وضعیت جنین را در دوران زایمان از نزدیک بررسی کنند. در طول دوره انقباضات ، نه تنها دیواره های رحم منقبض می شوند ، بلکه کل حفره شکم نیز تحت انقباض قرار می گیرند. این امر در درجه اول بر اکسیژن رسانی به کودک تأثیر می گذارد. CTG تعیین فعالیت حرکتی جنین را نیز ممکن می سازد.
