میل جنسی در دوره های مختلف زندگی می تواند کمرنگ شود یا تجدید شود. با این وجود ، رکود در روابط صمیمی و پرهیز ، تأثیر بسیار شدیدی بر بدن انسان دارد.
تأثیر پرهیز جنسی بر بدن انسان
در سن 20 تا 45 سالگی ، پرهیز از سلامتی آسیب خاصی نمی رساند ، زیرا اغلب اوقات تصفیه انرژی جنسی در کانال دیگری وجود دارد: ورزش ، هنر ، کار یا هر شغل دیگر.
در مردان ، پس از پرهیز طولانی مدت در سطح فیزیولوژیکی ، مهار میل جنسی وجود دارد. بنابراین ، هرچه مدت بیشتری فعالیت جنسی در مردان وجود نداشته باشد ، کمتر تمایل جنسی وجود دارد.
در زنان ، پرهیز بیشتر منجر به مشکلات روانشناختی می شود ، زیرا آنها به طور مستقیم برای یک وضعیت روانی پایدار به لذت از رابطه جنسی و ارگاسم نیاز دارند. در غیاب آنها ، اکثر جنسهای جوان تحریک پذیری ، انعطاف پذیری ، تا تغییرات اساسی در شخصیت دارند. اغلب برای زنان ، رابطه جنسی به مرحله ارتباط نزدیک ، اعتماد تبدیل می شود ، بدون آن ، جهان از طریق منشور اصول درک می شود ، انتقاد در همه چیز آشکار می شود ، تمایل به محکومیت ، که اغلب به حوزه روابط بین فردی منتقل می شود عمومی (حوزه حرفه ای نیز از این قاعده مستثنی نیست).
در غیاب یک شریک دائمی ، می توانید به استمنا متوسل شوید ، که به کاهش تنش جنسی کمک می کند.
از سرگیری زندگی جنسی
با پرهیز از بارداری در زنان ، در ابتدا جهش شدیدی در افزایش میل ایجاد می شود ، اما پس از آن کاهش شدید ، که می تواند منجر به بی میلی مطلق شود. در همان زمان ، پس از از سرگیری زندگی جنسی ، یک زن ممکن است ناراحتی ، تا درد در واژن را تجربه کند ، که به دلیل کاهش تولید روغن روان کننده خاص است. روند ترشحات خیلی بیشتر طول می کشد ، بعضی از خانم ها فقط بعد از چند ماه دچار ارگاسم می شوند.
برای ترمیم و "نوسازی" بدن خود پس از پرهیز از بارداری ، لازم است که مقاربت مقدماتی جنسی را حداقل برای 30 دقیقه تمدید کنید ، بیشتر مواقع قارچ زدن را انجام دهید و از مواد روان کننده استفاده کنید تا زمانی که واژن مقدار کافی روغن کاری تولید کند.
علیرغم این واقعیت که رابطه جنسی یک پیشگیری عالی از پروستاتیت و بیماریهای زنان است ، اما نیازی به وظیفه بودن آن نیست. لازم به یادآوری است که در صورت اجبار به رابطه جنسی ، اگر غیر فیزیولوژیکی باشد ، مشکلات روحی نیز می تواند برای شما و هم برای شریک جنسی شما ایجاد شود.
