اولین علائم نافرمانی و لجبازی در کودکان در حدود دو سالگی شروع می شود. کودک با اصرار بر خود ، نافرمانی ، قاطعانه پاسخ دادن به "نه" تقریباً به تمام پیشنهادهای بزرگسالان ، والدین را به معنای واقعی آزار می دهد. چگونه با یک بچه شیطان رفتار کنیم؟
تا یک و نیم تا دو سال ، کودک شما فقط مجبور بود فریاد بزند تا به او نزدیک شود ، تغذیه شود ، تغییر کند. این خرده سرگرم شد و تمام خواسته های او را برآورده کرد ، که بیشتر و بیشتر می شد. و اکنون والدین اجازه ورود به سطل آشغال را نمی دهند ، برخلاف میل آنها از پیاده روی به خانه می روند. واکنش طبیعی کودک نوپایی که سعی در استقلال دارد اعتراض است. سنی فرا رسیده است که کودک باید یاد بگیرد درک کند که دیگران ، مانند او ، آرزوها و احساسات دارند ، قوانینی وجود دارد که باید رعایت شوند. برای تسلط بر این کار بسیار مهم زمان کمی لازم است. والدین باید به مرد کوچک بیاموزند که احساسات خود را تنظیم کند ، به او کمک کنند مهارت ارتباط با مردم را تسلط یابد رشد استقلال کودک به معنای رد کامل هرگونه محدودیت نیست. کودک به اندازه آزادی انتخاب به ممنوعیت نیاز دارد. فقط در مواردی که والدین ناسازگار یا بسیار محدود کننده باشند ، زندگی خانوادگی به یک میدان جنگ دائمی تبدیل می شود که در آن کودک اغلب برنده است. سعی کنید آرام باشید و درک کنید که کودک مطیع تا کنون شما چنین رفتاری ندارد زیرا می خواهد زندگی شما را خراب کند. او فقط سعی در تسلط بر استراتژی های جدید رفتاری دارد و این کار برای کودک نیز آسان نیست. سعی کنید در برابر رفتارهای ناخوشایند کودک بیش از حد عکس العمل نشان ندهید تا بیشتر تکرار نشود. به این ترتیب کودک توجه شما را جلب می کند. به او بگویید که عصبانیت شما را نمی ترساند ، با تقسیم احساسات شما هنوز دیدگاه خود را تغییر نمی دهید ، هنگامی که کودک انعطاف پذیر است و رفتار خوبی دارد ، حداکثر توجه را به او بدهید. اگر کاری را که از او خواسته اید انجام داد ، حتماً او را تحسین کنید. نیازی به ستایش بزرگسالان برای مسواک زدن نیست و این مسئله هنوز برای کودک 2 ساله بسیار مهم است. از این گذشته ، برای او بسیار مهم است که یاد بگیرد که هنگام اعتراض یا عصبانیت چه اتفاقی برای او می افتد. بهتر است به جای اینکه بگویید "جرات نمی کنی عصبانی شوی" به کوچولو بگویی: "من می دانم که احساس بدی داری ، ناراحت هستی ، اما من هم از رفتار تو خیلی ناراحت هستم". کودکی که سرسختانه خودش را اصرار می کند ، اغلب به راحتی نمی تواند درک کند که آنها از او چه می خواهند. او فقط عصبانیت والدینش را می شنود و پاسخ مهربانانه می دهد. در چنین شرایطی سعی کنید با صدای آرام صحبت کنید و الزامات خود را تا حد ممکن واضح بیان کنید.برای جلوگیری از جنگ های غیر ضروری ، اغلب کودک را انتخاب کنید. به عنوان مثال ، اگر کودک نوپای شما نمی خواهد قبل از خواب تغییر کند ، از او بپرسید که می خواهد چه نوع لباس خواب را بخوابد. در طول ناهار ، اجازه دهید یک قاشق و یک بشقاب برای غذا انتخاب کند. به فرزندتان فرصت دهید تا تصمیم مستقلی بگیرد ، در این صورت ، شاید در شرایط دیگر ، او از رضایت بیشتری برخوردار شود. به یاد داشته باشید که هرچه بیشتر اعضای خانواده با حوصله ، پیوسته و با ثبات تر ، فرزند خود را به تصویب اجباری اصرار کنند ، به دنبال همه قوانین ، فرزند شما راحت تر می تواند بر آنها تسلط یابد …
