کودک به طور مداوم در حال رشد است. او در حال رشد است ، بدن او قوی تر می شود. اما فقط داده های فیزیکی در حال تغییر نیستند. در مورد وضعیت روحی کودک فراموش نکنید. استرس مداوم ، اضطراب و سایر شوک های عصبی می تواند اوتیسم ایجاد کند. بنابراین ، شناسایی انحرافات بسیار مهم است.
یکی از مهمترین دلایل بروز این بیماری اختلال در عملکرد سیستم عصبی است. تکامل آن از بدو تولد تا سن 12 سالگی آغاز می شود. اختلال در کار او به پیشرفت بیماری کمک می کند. کودک مبتلا به اوتیسم به عوامل خارجی (محرک ها) متفاوت از همسالان خود واکنش نشان می دهد.
مشکل این است که والدین اغلب هیچگونه انحرافی در رفتار اعتیاد آور فرزند خود مشاهده نمی کنند و آن را به سن یا منحصر به فرد بودن کودک نسبت می دهند. بنابراین ، شناختن علائم رفتار اوتیسم مهم است:
- واکنش غیر معمول به عدم شرایط راحت ؛
- واکنش ضعیف به یک محرک قوی ؛
- یک واکنش غیرمعمول شدید به یک محرک ضعیف ؛
- عدم واکنش به نام شما ؛
- کودک بندرت لبخند می زند
همه این پیش نیازها را یک بزرگسال می تواند ببیند. با این حال ، تشخیص خود باید فقط توسط یک پزشک واجد شرایط انجام شود. این به شما کمک می کند تا علت و معلول را بفهمید و بفهمید که آیا علائم اضطراب واقعاً نتیجه رشد اوتیسم است و بیماری دیگری نیست. پس از تشخیص ، والدین باید سریعاً اقدامات لازم را برای به حداقل رساندن تأثیرات مخرب بیماری بر رشد کودک انجام دهند. در غیر این صورت ، اگر اقدامی نکنید ، پیشرفت اوتیسم شروع به پیشرفت می کند. همه اینها منجر به زوال مهارت های ارتباطی می شود ، کودک بیشتر و بیشتر کنار می رود ، رشد ذهنی راکد می شود.
برای درک بهتر علائم اوتیسم ، 2 گروه سنی باید از هم جدا شوند که در آنها عوامل رفتاری انحرافی است:
- ایجاد دنیای درونی و غوطه وری کامل در آن ؛
- عدم تمایل به معاشرت - برقراری ارتباط با همسالان ، جلوگیری از ارتباط ، لمس ، حرکات؛
- کمبود احساسات یا تظاهرات نادر آنها.
- چشم انداز محدود
- لغات کم
- میل به تکرار عبارات یا کلمات بعد از شخص دیگر.
یک رویکرد پزشکی به موقع (کار با واژگان وی ، ارتباط مداوم و معاشرت اجتماعی) آسیب های ناشی از بیماری را به حداقل می رساند و در سایر موارد باعث بهبودی می شود. مهمترین چیز این است که والدین در این روند شرکت کنند و دائماً از کودک حمایت کنند.
عوامل خارجی م affectثر در پیشرفت بیماری (در دوران بارداری):
- بیماری های عفونی در مادر در دوران بارداری یا شیردهی ؛
- مصرف مواد مخدر ، سیگار کشیدن و نوشیدن مشروبات الکلی ؛
- موقعیت های مکرر استرس زای مادر ، یافتن سیستم عصبی در هیجان مداوم ؛
- تماس با مواد شیمیایی مختلف
از این رو ، برای جلوگیری از پیشرفت این بیماری در کودک (و همچنین دیگران ، نه تنها مربوط به سیستم عصبی) ، باید برنامه ریزی بارداری را جدی بگیرید.
