شرایطی که در آن فرد در درجه ای شدید از انزوا قرار دارد ، اوتیسم نامیده می شود. چگونه می توان اولین علائم این بیماری را در کودک تشخیص داد تا با متخصصان تماس گرفته و به کودک کمک کند لذت برقراری ارتباط با دنیای اطراف خود را احساس کند؟
از روزهای اول زندگی ، کودکان به تماس لمسی نیاز دارند و با تلاش مداوم سعی در جلب توجه به خود دارند. با این حال ، از طرف دیگر ، کودک مبتلا به اوتیسم در گهواره راحت تر است. او که خود را در آغوش بزرگسالان می یابد ، سعی می کند فرار کند ، و از هر طریق ممکن از تماس بدنی جلوگیری می کند.
کودک در مقابل کلمات محبت آمیز والدین و حتی در برابر صداهای بلند واکنش نشان نمی دهد. اسباب بازی های معلق بالای سر گهواره توجه کودک را به خود جلب نمی کنند ، برای او نامرئی می مانند. به نظر می رسد که یک اندیشمند کوچک در خانه شما مستقر شده است و کاملاً در فکر یک مسئله خاص جهانی غوطه ور است.
کودک بیش از حد آرام ، بی تحرک است. او کنجکاوی طبیعی کودکان را نمی داند. او محقق یا حتی ناظر زندگی پیرامون خود نیست. کودک عجله ای ندارد که مشکلات خود را با گریه ای بلند و طاقت فرسا اعلام کند ، همانطور که معمولاً کودکان هم سن او این کار را می کنند. برعکس ، فریاد خرده ها یکنواخت است ، در یک یادداشت. او می تواند برای مدت طولانی چنین صداهای طولانی را ایجاد کند ، و لذت خود را از آنها پیدا کند.
کودک همزمان با رشد ، در رشد و نمو نسبت به همسالان خود بیشتر و بیشتر عقب می افتد. او کلمات اول را کاملاً ناهماهنگ بر زبان می آورد و سعی نمی کند عباراتی را کنار هم قرار دهد و خواسته های خود را به بزرگترها منتقل کند. برای او گفتار وسیله ای برای برقراری ارتباط نیست بلکه فقط مجموعه ای از اصوات است. او قادر نیست که یک عمل یا یک شی را با یک کلمه نامگذاری کند.
با استفاده از اسباب بازی ها ، کودک می تواند ساعت ها بنشیند و بر اساس یکی از برنامه های شناخته شده ، آنها را بصورت یک ردیف یا دایره مرتب کند. این بازی بیش از سرگرمی معمول کودکان بیشتر به یک مراسم شباهت دارد. کودک تمام تلاش های والدین برای قطع این فعالیت و یادگیری چیز جدید را نادیده می گیرد.
این کودک تقریباً همیشه افسرده و از یک مشکل ناشناخته برای دیگران متحیر مانده است. او هیچ انفجار احساسی مشخصی ندارد. او به همان اندازه نسبت به ستایش و مجازات بی تفاوت است. برای کودک ، هیچ رویدادی شایسته واکنش شدید یا توجه ویژه وجود ندارد.
