در زمان کارگرایان زن قوی و مردانی که نفوذ و نیاز خود را از دست می دهند ، روابط بین زنان بالغ و مردان جوان معمول می شود. روانشناسان در مورد دلایل تشکیل چنین اتحادیه ها و چشم انداز آنها حرفی برای گفتن دارند.
از قرن بیستم ، در نیمه اول آن جنبش های فمینیستی متعددی قوت گرفتند و در نیمه دوم ، زنان از نظر حقوقی از نظر حقوقی با مردان برابر بودند ، در بیشتر کشورهای پیشرفته ، از جمله روسیه ، تغییر قاطعانه ای از ارزش های سنتی وجود دارد. اگر اوایل اکثر زنان عمدتا در خانه می نشستند و به خانه داری مشغول بودند ، اکنون به سختی کسی از یک زن در سمت رئیس یک شرکت بزرگ یا مثلاً یک زن راننده اتومبیل مسابقه متعجب خواهد شد. هزاران ، اگر نگوییم میلیون ها "آمازون" برای شغل خود شتافتند ، مردان را گرفتار و سبقت گرفتند. و درصد کمی از زنانی که در این امر موفق می شوند ، با رسیدن به نقطه عطف 35 تا 50 سال ، شریک زندگی بسیار کوچکتر از خود را به عنوان همراه زندگی انتخاب می کنند. این چگونه می تواند تهدید کند و آیا می تواند خوشبختی به همراه داشته باشد؟
برای مقایسه: در نیمه اول دهه 60 قرن XX ، درصد زوجینی که زن در آنها بزرگتر است از 15٪ بیشتر نبود. اکنون ، طبق مطالعات جامعه شناسی ، زن در هر جفت ششم از مرد بزرگتر است.
روانشناسان بر این باورند که مردان جوان تصمیم گیری در مورد چنین اتحادی را اساساً محاسبات هوشیارانه انجام می دهند. مردان جوانی که از دانشگاه فارغ التحصیل شده اند (و در موارد نادر حتی از این مرز هم عبور نکرده اند) می خواهند فوراً از مزایای مادی و موقعیتی در جامعه بالا برخوردار شوند و در مشاغل کم درآمد سخت کار نکنند. چنین افرادی البته به زنان معمولی در سن بالزاک ، بلکه به خانم هایی با خانه های قابل احترام ، ماشین های گران قیمت و موقعیت برجسته در جامعه جلب نخواهند شد.
یک واقعیت جالب: اوتو کرنبرگ ، یکی از معتبرترین روانکاوان جهان ، به مدت 20 سال متقاعدکننده استدلال کرده است که هر مردی که زنان بزرگتر از خودش را ترجیح می دهد ، نیاز به روان درمانی فشرده دارد.
جوانانی که به دنبال رابطه جنسی با کیفیت و شرکای باتجربه هستند تا حدی از چنین جیگولو پایین ترند. بنا به دلایلی ، آنها از همان سن و سن و سالها و گاهی حنجره های قید و بند راضی نیستند ، یا مردان جوان به سادگی از آنها سیر می شوند و به دنبال چیزی جدید ، گرمتر و عجیب هستند. کاملاً محتمل است که اولین تجربه جنسی با پسری با یک دختر بزرگتر (زن) بوده باشد ، اما هر روانشناس یا متخصص روانشناسی تأیید می کند که اولین بار با درجه بالایی از احتمال می تواند اثری از بقیه زندگی خود بگذارد.
دسته سوم شامل مردان جوانی است که توسط مادران قوی و با اراده قوی تربیت می شوند ، که در کودکی و نوجوانی به شدت توسط آنها سرکوب شده اند و بنابراین مجموعه کاملی از مجتمع های همراه را دارند. آنها به طور ناخودآگاه به دنبال "مامانی" می گردند ، فقط این بار برای نقش همسر. چنین مردانی لزوماً با افراد ثروتمند ارتباط برقرار نمی کنند - یک زن بالغ با غریزه مادر هیپرتروفیک حتی برای آنها مناسب تر است.
نباید تصور کرد که در کشورهای غربی "مدارا" همه با آرامش چنین اتحادهایی را می پذیرند. مطالعات نشان می دهد که تا 80٪ از جمعیت شهرهای بزرگ و بیش از 90٪ از شهرهای کوچک ایالات متحده ازدواج هایی را که یک زن 10 سال یا بیشتر از آن بزرگتر است را محکوم می کنند.
در مورد کشور ما ، چندین دلیل مهم دیگر برای تشکیل چنین اتحادیه هایی وجود دارد. به دلایل جمعیتی یافتن همسن و سال مناسب برای یک زن بعد از 30 سال اغلب دشوار است: بسیاری از مردان قبلاً ازدواج کرده اند یا به الکل روی آورده اند ، یا سلامتی آنها دیگر نامناسب است.
علیرغم این واقعیت که روانشناسان همچنان الگوی روابط را قوی ترین حالت می دانند ، جایی که مرد از زن بزرگتر نیست ، این به هیچ وجه به معنی بی فایده بودن گزینه مخالف نیست.در شرایطی که کار فکری دارای مزایای قابل توجهی نسبت به کار بدنی است (که قبلاً موقعیت مرد را فراهم می کرد) ، داشتن شرایطی که یک زن بالغ با استعداد ذهنی به دنبال شغل می رود ، و یک مرد جوان در خانه تسلط دارد ، کاملاً طبیعی و قابل اجرا است. با این حال ، تعداد قابل توجهی از متخصصان متقاعد شده اند که بیشتر این زوج ها قادر نخواهند بود از مرز 10-15 سال عبور کنند.
