در کتاب ها و فیلم های علمی تخیلی ، انگیزه "پاک کردن" برخی از وقایع از حافظه شخص اغلب دیده می شود. این کار اغلب توسط دانشمندان "شرور" یا بیگانگان انجام می شود که افراد را برای آزمایش می ربایند. چنین داستان هایی خوانندگان و بینندگان را به فکر فرو می برد که آیا این در واقعیت امکان پذیر است؟
حافظه انسان را نمی توان به نوعی «کتاب انبار» نشان داد که در آن هر آنچه که شخص دیده و شنیده و تجربه کرده است یکبار برای همیشه ثبت می شود. حافظه یک پدیده زنده است ، اتصالات عصبی در قشر مغز بوجود می آیند و از بین می روند. اول از همه ، آن ارتباطاتی که به ندرت فعال یا فعال نشده اند قطع می شوند - به همین دلیل فرد اطلاعاتی را که استفاده نمی کند فراموش می کند.
در بعضی موارد ، فراموشی نقش یک مکانیسم دفاعی را بازی می کند: حافظه از اطلاعات آسیب زای مرتبط با احساسات منفی خلاص می شود. این امر به ویژه اغلب با ترس شدید همراه است ، در حالی که عواقب استرس به صورت شکست عصبی باقی مانده است. بنابراین ، در قرون وسطی ، افسانه هایی در مورد آدم ربایی توسط الف ها ، اجنه و دیگر موجودات خارق العاده ، و اکنون - در مورد آدم ربایی توسط بیگانگان به وجود آمد.
مشکل فراموشی مصنوعی با نیاز به کمک به افرادی که از خاطرات منفی رنج می برند همراه است. تا حدی خاص ، هیپنوتیزم این فرصت را فراهم می کند. در چنین آزمایشاتی ، افراد به دستور هیپنوتیزور حتی چندین دقیقه نام خود را فراموش می کردند. برخی از نتایج شگفت انگیز است. به عنوان مثال ، یک هیپنوتیزور باعث شد بیمار آلرژی را فراموش کند. در طی گلدهی بعدی گیاهان ، این فرد در واقع علائم دردناکی را که برای او معمول است احساس نمی کند. با این وجود ، احتمالات هیپنوتیزم در این زمینه محدود است: خاطرات از بین نمی روند ، بلکه مسدود می شوند و چیزی می تواند آنها را به زندگی بازگرداند. بیمار مورد نظر پس از صحبت با پزشک در مورد آن دوباره با آلرژی ظاهر شد.
حافظه می تواند تحت تأثیر شیمیایی قرار گیرد ، به عنوان مثال با جلوگیری از عملکرد آنزیم پروتئین کیناز. گروهی از دانشمندان دانشگاه کالیفرنیا به سرپرستی D. Glantzman احتمال انسداد خاطرات منفی را از این طریق ثابت کردند. درست است ، هدف تحقیق حلزون بود ، سیستم عصبی آن با انسان قابل مقایسه نیست و هیچ کس نمی تواند بگوید که فراموشی انتخابی تا چه اندازه در انسان وجود خواهد داشت.
"قرص های حافظه" مشابهی که ارتباطات عصبی را ضعیف می کند نیز توسط دانشمندان روسی به ریاست K. Anokhin در حال تولید است. قرار است از این دارو در برابر یادآوری فعال بیمار از آن قسمتهایی که دوست دارد فراموش کند ، استفاده شود. اما ما هنوز در مورد کاربرد عملی صحبت نمی کنیم. طبق گفته K. Anokhin ، "شکستن شیمی مغز بسیار آسان تر از بهبود است."
خاطرات اصلی را می توان با ایجاد خاطرات نادرست تا حدی مسدود کرد. برای این کار ، ممکن است کافی باشد که نصب را انجام دهید. به عنوان مثال ، در یک آزمایش ، از افراد پرسیده شد که آیا آنها خرگوش بانی را در دیزنی لند ملاقات کرده اند یا خیر. مردم چنین جلسه ای را به یاد آوردند ، با وجود این واقعیت که این شخصیت در دیزنی لند نیست. بعضی اوقات این نگرش با توجه به خلق و خوی حاکم بر جامعه تعیین می شود. به عنوان مثال ، در دهه 70. قرن بیستم بسیاری از زنان آمریکایی سو abuse استفاده جنسی توسط پدر ، دایی یا برادر بزرگتر خود را "به خاطر آوردند" ، ادعا شده در کودکی انجام شده است. همچنین می توان خاطرات کاذب را به طور هدفمند به شخصی خاص معرفی کرد ، خصوصاً اگر وی با افزایش پیشنهاد پذیری متمایز باشد.
به طور کلی ، دانشمندان در مورد ایده پاک کردن حافظه انتخابی محدود هستند. اگر این امر در آینده از نظر فنی امکان پذیر شود ، هیچ کس نمی تواند بگوید که فراموش کردن قسمت های منفی گذشته چگونه بر حافظه بیمار و به طور کلی زندگی ذهنی وی تأثیر می گذارد.
