برای رشد هماهنگ استعداد کودک ، حمایت در خانواده مورد نیاز است. شما باید او را دوست داشته باشید ، درک کنید و به او احترام بگذارید. به نظر می رسد که این قابل درک است ، اما فکر کنید که آیا فرزند شما از این عشق می داند؟ آیا او این عشق را احساس می کند و آیا مطمئن است که در هر شرایطی از او حمایت خواهید کرد؟
چرا اعتماد خود را از دست می دهیم
عشق به کودک یک احساس طبیعی است که به محض شروع حرکت در رحم ، ظاهر می شود. روانشناسان می گویند که کودکان اغلب از عشق والدین اطمینان ندارند. و ما اغلب یک سوال از لب های کودکان شنیده ایم: "آیا تو من را دوست داری"؟ تأیید عشق برای کودک بسیار مهم است ، اما ما خودمان این عبادت را با عباراتی از جمله: "اگر هنوز هم اینگونه رفتار کنی ، من تو را دوست نخواهم داشت". پیشنهاد با عشق در رابطه با کودک غیرقابل قبول است!
ما به عنوان والدین باید هر کلمه ای را با آگاهی صحبت کنیم. خیلی چیزها به ما بستگی دارد. ما باید به کودک احساس اعتماد به نفس دهیم که بدون توجه به شرایط ، او را دوست دارد. این وظیفه اصلی ما است. روانشناسان سه روش برای ابراز عشق به کودک ایجاد کرده اند:
1. نگاه عاشق چشم به چشم. این روش اصلی است ، اما متأسفانه به ندرت استفاده می شود. در روابط با زوج های دوست داشتنی ، همسران و غیره بیشترین محبوبیت را دارد. چرا ما به ندرت با عشق به چشمان کودک نگاه می کنیم؟ بله ، زیرا غالباً والدین از او درخواست می کنند ، اگر کاری انجام داده باشد ، تا او را به "آب تمیز" برسانید. و او از این وضعیت می ترسد.
2. لمس کردن. کودکان به تماس لمسی و در آغوش گرفتن نیاز دارند. آنها تا سه سالگی به همان اندازه پسر و دختر به آن نیاز دارند. پس از آن ، پسران به تدریج از این مرحله دور می شوند. در این دوره می توانید راهی پیدا کنید تا به نوعی عشق خود را به گونه ای دیگر ابراز کنند. مثلاً روی شانه او بزنید یا دوئل کنید. پدران غالباً از ابراز احساسات خود بخصوص با کودکان از جنس مخالف خجالتی هستند و این در رابطه با آنها تأثیر می گذارد.
3. توجه. اگر تصمیم دارید که به کودک خود توجه کنید ، پس آن را به درستی انجام دهید ، و نه در طول راه ، کار دیگری انجام دهید. بگذارید پانزده دقیقه در روز باشد ، اما به درستی. به عنوان مثال ، شما می توانید قبل از خواب یک گفتگوی قلبی داشته باشید ، یا در مورد برنامه های خود برای صبح روز صبحانه صحبت کنید.
روشی برای شناخت بهتر کودک
هنگامی که کودک با شن بازی می کند ، انجمن ها ، تصاویر ، احساسات و تجربیات ناخودآگاه او را در اعماق وجود خود پنهان می کند. ماسه درمانی بر این اساس است. با استفاده از این روش ، والدین می توانند کلیدهای درک کودک را پیدا کنند.
کار باید همراه با یک روانشناس انجام شود. او برای کودک روشن می کند که چه احساساتی را تجربه می کند. نقاشی های موجود در شن به شما کمک می کنند تا آرام باشید ، به شما احساس اعتماد می دهد و به شما کمک می کند تا باز شوید. از کودک خود بخواهید که تصویری از خلق و خوی خود را ترسیم کند ، سپس با درخواست از او بخواهید تصویر را با توجه به تغییر روز تغییر دهد ، کار را پیچیده کنید. توجه به جزئیات نقاشی برای والدین مهم است: دریایی آرام ، پرتحرک ، شخصیت ها و غیره.
می توانید بدون گفتن یک کلمه مکالمه قلبی را انجام دهید. آنچه را که می خواهید بگویید رسم کنید و بنابراین کودک باید پاسخ دهد. بنابراین ، شما فرصتی برای دیدن روح کودک خود ، افکار و رویاهای او دارید. خود شما می توانید این ابزار شناخت را بسازید. شما به یک جعبه بزرگ احتیاج دارید که می توانید درون آن ماسه ریز ریخته و سنگریزه های بزرگ قرار ندهید ، اما با چنگک های مخصوص کودکان الگوهایی را بکشید.
وقتی روابط با کودکان از بین می رود ، والدین متوجه می شوند که کودک از احترام گذاشتن به آنها دست می کشد. برای بازگرداندن آنها ، باید از بیرون به خود نگاه کنید. شاید شما در جایی اشتباه کرده باشید و ویژگی اخلاقی شما با آرمان های کودک مطابقت ندارد. دیگر نیازی به جستجوی مشکل موجود در آن نیست. بهتر است نگاهی به خود بیندازید و بفهمید چه اشتباهی می کنید و اشتباهات خود را اصلاح کنید.
برای کودک مهمترین چیز در والدین دستاوردهای آنها نیست ، بلکه خصوصیات اخلاقی است. برای این کار شما باید فردی باشید که قابل احترام باشد.سبک ارتباط را با فرزندان خود تجزیه و تحلیل کنید. شاید این می تواند دلیل اختلاف با او باشد. بازیابی رابطه از دست رفته آسان نخواهد بود. و هرچه کودک بزرگتر باشد ، دشوارتر است. ابتدا فقط باید صحبت کنید و یک بار دیگر عشق خود را به او اعتراف کنید. سپس اشتباهات خود را بپذیرید و از او بخواهید با هم روی آنها کار کند.
ما باید یاد بگیریم که به درستی ارتباط برقرار کنیم. همه چیز به سن بستگی دارد. اگر او یک کودک پیش دبستانی است ، پس کلید درک در بازی خواهد بود. اگر او نوجوان است ، پس باید با لحنی آرام با او صحبت کنید. در رفتار او بر هیچ چیز تأکید نکنید. او را با دیگران مقایسه نکنید و خصوصیات آنها را نسبت ندهید.
لازم است به کودک یاد داده شود که جنبه های مثبت را در خود جستجو کند. بنابراین ، ما به او جهت مثبت تفکر می دهیم. او به دنبال لحظات مثبت در خود است و می خواهد با آنها مطابقت داشته باشد. کودک کاملاً توانایی های خود را درک کرده و نیاز به حمایت و تأیید دارد. حتی اگر تنبل باشد ، می توان با عبارات تأیید کننده او را تحریک کرد. به عنوان مثال: "من به تو ایمان دارم" یا "تو موفق خواهی شد".
والدین همیشه "سفید و کرک" نیستند. آنها باید فرزند خود را تربیت و پرورش دهند. بعضی اوقات باید سخت گیری کنید ، اما محدودیت های خاصی وجود دارد. می توانید صدایتان را بالا ببرید ، اما توهین نکنید یا با آنها تماس نگیرید. هر خانواده قوانین خاص خود را که از تجربیات تربیت نسل های قبلی برگرفته است ، تدوین کرده است. اما آیا اعتماد کورکورانه به آنها ارزش دارد؟ از این گذشته ، می توانید یادداشت های خود را در اینجا پیش بینی کنید.
نکته اصلی نگرش های روانشناختی در ذهن والدین است. اگر تصور می کنید که یک کودک هدیه ای از طرف خداوند است ، پس باید افتخار کنید که به او در پیشرفت کمک کنید. در این صورت دیگر نمی توانید او را آزرده کنید. و تمام اقدامات انضباطی شما به نفع او خواهد بود.
