زندگی با شخصی که بی دلیل از نگرانی در مورد سلامتی خود دست برنمی دارد آسان نیست. هیپوکندریا دائماً از بیماری های خیالی شکایت دارد و از کمترین حالت ناخوشی قادر به تورم یک بیماری مهلک است. با این حال ، با استفاده صحیح از این رفیق آسیب پذیر ، می توان ناراحتی مربوط به زندگی در کنار هیپوکندریا را به حداقل رساند.
تشخیص: هیپوکندریا
یک هیپوکندریای واقعی دائماً در مورد بیماری های صعب العلاج فکر می کند و بسیاری از آنها را در خود مشکوک می کند و کاملاً بی اساس است. او دوست دارد خودش را تشخیص دهد ، بنابراین دوست دارد کتاب های مرجع پزشکی و دائرlopالمعارف ها را بخواند و همچنین در سایت های مربوطه بنشیند. و در همه جا تایید وحشتناک ترین سوions ظن خود را پیدا می کند ، زیرا بلافاصله علائم توصیف شده را نشان می دهد.
هیپوکندری می تواند به دلایل مختلف ایجاد شود. کسی بیش از حد مشکوک و حساس است ، از دیگران در دوران کودکی ، والدین ذرات گرد و غبار را دور می کنند ، بیش از حد در مورد سلامتی کودک خود نگران هستند ، شخص سوم پس از تحمل یک یا چند مورد از آنها از بیماری های جدی ترسیده است. نتیجه یکسان است: آنچه دیگران توجه ویژه ای به آن نمی کنند باعث ایجاد وحشت واقعی در یک هیپوکندریا می شود.
با هیپوکندریا کنار بیایید
اگر اتفاقاً با هیپوکندریا زندگی می کنید ، اول از همه ، ویژگی های طبیعت او را در نظر بگیرید. برای این واقعیت آماده باشید که او نه تنها از سلامتی خود به شما شکایت می کند ، بلکه حتی با کمک بیماری ها یا بیماری های خود چیزی را دستکاری می کند. اما وقت بگذارید و او را به عنوان یک منافق یادداشت کنید.
هیپوکندریا نیاز به مراقبت و توجه شما دارد. او ممکن است خودخواه باشد ، اما فریبکار نیست. بعضی اوقات گفتار و کردار او بیهوش است و از نظر جسمی می تواند درد ساختگی را احساس کند. سعی کنید بفهمید که چقدر برایش سخت است.
سعی نکنید با استدلال های منطقی او را متقاعد کنید که بیمار نیست ، فایده ای نخواهد داشت.
به هیپوکندریا نخندید یا او را به تظاهر متهم کنید. این می تواند منجر به کینه جدی و حتی قطع رابطه شود. سعی کنید اضطراب او را درک کنید. برای چنین شخص مشکوکی مهم است که بداند جدی گرفته می شود ، به نظر او احترام می گذارد و به مشکلاتش حق زندگی داده می شود. احساس تنهایی تنها وضعیت او را بدتر می کند.
برای کمک توجه کنید. به شکایات او گوش فرا دهید. سپس از او بپرسید که آیا او همه چیز را به شما گفته است ، اگر فرضی در مورد تشخیص احتمالی دارد ، س clarifالات روشن کننده را بپرسید. حرف او را قطع نکنید و بحث نکنید. وقتی "بیمار" کاملاً ابراز شد ، سعی کنید او را آرام کنید.
اگر هیپوکندریا از مکالمه شما راضی است و قرار نیست به دکتر فرار کند ، سعی کنید او را از افکار مزاحم منحرف کنید. موضوع را تغییر دهید ، پیشنهاد تماشای فیلم را بدهید یا او را به یک کافه دعوت کنید.
تعادل خود را با هیپوکندریا پیدا کنید. برای شما مهم است که توجه را کاملاً اندازه گیری کنید ، در غیر این صورت خواسته های بیمار خیالی به صورت تصاعدی رشد می کند. به یاد داشته باشید که شما زندگی خود را دارید ، جایی که در آن جایی برای آفتاب و لبخند وجود دارد.
شما نباید با یک هیپوکندریا غمگین شوید.
به یاد داشته باشید که گاهی لازم است هیپوکندریا را نزد پزشک ببرید. از این گذشته ، ممکن است همه سو susp ظن ها و پیش بینی های او بی دلیل نباشد. اگر عادت دارید همیشه شکایت کنید ، ممکن است علائم جدی بیماری نوپا را از دست بدهید.
