حاملگی خارج رحمی با استفاده از یک تست استاندارد به همان روش بارداری طبیعی تعیین می شود. در برخی موارد ، آزمایش ممکن است نتیجه منفی نشان دهد ، زیرا با این آسیب شناسی ، غلظت hCG در مایعات بیولوژیکی به آرامی افزایش می یابد.
دستورالعمل ها
مرحله 1
حاملگی خارج رحمی حالتی است که در آن تخمک در حفره رحم ثابت نشده بلکه در خارج از آن قرار دارد. می تواند در لوله های رحمی ، در حفره شکم واقع شود. این یک آسیب شناسی جدی است که نیاز به مراقبت فوری پزشکی دارد.
گام 2
یکی از تفاوتهای بین حاملگی خارج رحمی و حاملگی طبیعی در حال رشد ، سرعت ناکافی رشد گنادوتروپین جفتی انسان در خون و ادرار است. هنگامی که می خواهید او را با آزمایش خانگی استاندارد تشخیص دهید ، ممکن است یک زن نتیجه مطلوبی کسب کند. این آزمایش حضور بارداری را نشان می دهد ، زیرا بدن او قبلاً شروع به تولید یک هورمون خاص کرده است.
مرحله 3
اگر آزمایش سریع خیلی زود انجام شود ، نوار تست به خوبی نتیجه منفی نشان می دهد. سطح hCG در مایعات بیولوژیکی در دوران بارداری خارج رحمی به آرامی رشد می کند ، بنابراین بهتر است آزمایش را زودتر از 4-5 روز پس از تأخیر در قاعدگی انجام دهید.
مرحله 4
آزمایش بارداری به طور مطمئن نمی تواند حاملگی خارج رحمی باشد. این امر در صورت دریافت آزمایش خون امکان پذیر است که باید هر چند روز یکبار انجام شود. اگر سطح hCG در خون خیلی آهسته افزایش یابد یا در همان سطح باقی بماند ، می توان به حاملگی خارج رحمی مشکوک شد. تشخیص دقیق تر فقط توسط پزشک قابل انجام است.
مرحله 5
برای تشخیص حاملگی خارج رحمی ، متخصصان بیماران را به معاینه سونوگرافی ارجاع می دهند. تنها با این روش می توان این آسیب شناسی را در مراحل اولیه تشخیص داد. ممکن است بر اساس نتایج یک معاینه زنان ، وجود بارداری خارج رحمی مشکوک شود. در این حالت ، رحم عملاً اندازه افزایش نمی یابد ، که به وضوح رشد تخمک را در خارج از آن نشان می دهد.
مرحله 6
خانمی که حاملگی خارج رحمی است ممکن است در قسمت تحتانی شکم احساس درد کند. ممکن است او دارای درجه حرارت بدن ، سرگیجه باشد. اغلب این علائم است که دلیل مراجعه به پزشک می شود.
