سرطان را طاعون قرن 21 می نامند. متأسفانه ، این بیماری نه از جوانان ، نه از افراد مسن و نه از کودکان دریغ نمی کند. پزشکان معتقدند که این بیماری متعلق به بیماری های روان تنی است ، ریشه های آن در استرس است.
وقتی "سرطان" به خانه می زند ، نه تنها بیمار آرامش خود را از دست می دهد ، بلکه بستگان و دوستانش نیز از دست می دهند.
مطالعات رابطه سرطان با سیستم عصبی و سیستم ایمنی بدن را ثابت کرده است. بنابراین ، وضعیت عاطفی بیمار ناپایدار است. در همان مرحله اول ، آنها مانند کودکان نوجوان رفتار می کنند. غالباً ، تحت تأثیر یک مکانیسم محافظتی ، تقصیر آنچه رخ داده است به گردن سرنوشت ، دیگران ، خویشاوندان و خدا می افتد. بنابراین ، شما باید نزدیک باشید. خود نزدیکان باید آرام شوند و از گناه خلاص شوند.
غلبه بر درد
با آرامش و تجسم شروع کنید. با موسیقی آرام می توانید به بیمار در آرامش کمک کنید. از سر تا انگشتان پا: چشم ، پلک ها ، شانه ها ، دست ها ، قفسه سینه ، شکم ، لگن ، زانوها ، پاها و دوباره پلک ها را کاملا شل کنید. هنگامی که بیمار آرام شد ، باید درد را به شکل برخی از اشیا imagine تصور کنید و به صورت ذهنی آن را بردارید یا بسته به تصویر کاهش دهید.
بعلاوه ، هنگامی که درد تسخیر می شود ، باید خود را سالم و پرانرژی تصور کنید. و از حالت آرامش خارج شوید. این روش هم قدرت بدنی می دهد و هم منجر به تعادل ذهنی می شود. مهم است که هر روز به مدت 10-15 دقیقه تجسم کنید.
اطلاعات پزشک معالج می تواند از وضعیت عاطفی بیمار پشتیبانی کند: داستان هایی درباره روش های نوین درمان ، سابقه بهبودی.
همه شرایط را برای انجام کاری که دوست دارید ایجاد کنید ، در غیر این صورت ، به یافتن یک سرگرمی جدید کمک کنید.
خلاص شدن از استرس
پزشکان دریافته اند که در هنگام استرس ، ویتامین B به مقدار زیادی مصرف می شود. مشکلات ایمنی بوجود می آید ، از این رو کمبود ویتامین C ، A و E. بنابراین ، لازم است یک مجموعه ویتامین ها مصرف شود ، البته پس از مشورت با پزشک.
برای غلبه بر استرس ، بدن به فعالیت بدنی نیاز دارد. فعالیت بدنی سنگین لازم نیست ، تمرینات تنفسی و راه رفتن کافی است. نکته اصلی این است که این کار را به صورت سیستماتیک انجام دهید.
به شخص بیمار ایده بدهید تا دفترچه خاطرات خود را حفظ کند. با ثبت وقایع ، می توانید به راحتی افکار منفی را ردیابی کرده و برای ریشه کن کردن آنها تلاش کنید. نتایج درمان و برنامه های بیمار بر روی کاغذ قابل مشاهده خواهد بود.
نکته اصلی این است که روز بیمار پر شده است ، جایی برای غم و اندوه و بدبینی وجود ندارد. در مکالمات خود ، او را با افکار مثبت پر کنید ، او را برهنه کنید تا در مورد احساس خود پس از بهبود فکر کند. او باید از نظر جسمی احساس شادی کند. گونه های سوزان صورتی ، لرزش دلپذیر در معده ، لبخندی صمیمانه ، خنده ای عفونی - همه چیزهایی که او با شادی همراه است.
سرطان را به عنوان آزمایشی در مسیر رسیدن به خوشبختی ارائه دهید - زمانی برای تأمل در زندگی و شروع زندگی جدید. و افراد خوشحال بیمار نمی شوند!
