انسان موجودی اجتماعی است و از این واقعیت گریزی نیست. او در تمام زندگی خود با افراد دیگر ، چه در تجارت و کار ، چه در روابط دوستانه و چه شخصی ارتباط برقرار می کند. روش ها و عوامل تماس تحت تأثیر نحوه تربیت فرد و در نتیجه رشد در چه خانواده ای است.
آنچه خانواده آموزش می دهد
خانواده ، محیط آموزشی فرد است. کودک بزرگ می شود و نمونه ای از تماس های بین اعضای خانواده را می بیند. بر اساس رابطه آنها در او ، الگوهای اساسی رفتار در آینده و بیش از هر چیز در خانواده خودش شکل می گیرد.
اعضای خانواده وی اولین کسانی هستند که ارتباطات را به او می آموزند. مدل خاصی از رفتار کودک به نحوه ایجاد رابطه بین آنها بستگی دارد. هم می تواند هوشیار باشد و هم ناخودآگاه.
مورد دوم حتی مهمتر است. مهم نیست که مادر چقدر به پسرش القا می کند که باید در کارهای خانه به او کمک کند ، اما اگر نمونه ای از پدری را که روی کاناپه خوابیده است ببیند ، دیگر تعقل از این نوع تربیت پیدا نخواهد شد. در عین حال ، اگر خانواده از هماهنگی و جو گرم برخوردار باشد ، بعید است فردی که در چنین محیطی بزرگ شده است ، در زندگی بزرگسالی خود کمتر با این امر موافقت کند.
مدت هاست كه روانشناسان به این نتیجه رسیده اند كه كودكانی كه در یتیم خانه ها و یتیم خانه ها پرورش می یابند به ندرت قادر به ایجاد خانواده های مستحكم و بادوام هستند به این دلیل ساده كه با این مثال بزرگ نشده اند و نمی دانند چگونه است. ناراضی ، آنها تمام زندگی خود را برای ایجاد آنچه در دوران کودکی از آن محروم بودند تلاش خواهند کرد ، اما این تقریباً همیشه محکوم به شکست است. محیط تدریس آنها جامعه بود ، اما خانواده نبود. بنابراین آنها سپس در جامعه زندگی می کنند ، ناخودآگاه از این رضایت نمی گیرند و نمی توانند چیزی را تغییر دهند. در جامعه ، آنها نقش والدین را امتحان کردند و بنابراین تصدی این نقش بسیار دشوار است.
برای کسانی که شخصیت قوی دارند ، یک خانواده ناکارآمد نه یک نمونه ، بلکه یک سخت شدن است. مواردی وجود دارد که کودکی که در خانواده ای از شرابخواران یا پدری ظالم بزرگ شده سپس خانواده ای کاملاً متفاوت و صحیح خود را ایجاد می کند و هرگز تکرار داستان های کودکی غم انگیز خود را نمی پذیرد. اما این ، متأسفانه ، نادر است. اگر شخصیت کودک در ابتدا قوی باشد ، می توان او را معتدل کرد ، و به طور کامل او را شکست. اساساً ضمیر ناخودآگاه انسان توانایی تولید مثل دارد و نه تولید.
خانواده یک بزرگسال
فکر نکنید که روابط خانوادگی خانواده خودش به یک بزرگسال که قبلاً تاسیس شده است ، نمی آموزد. روابط شاد یک مفهوم ترکیبی است ، آنها به کار مداوم نیاز دارند. یک شخص از خانواده خود می آموزد که بیشتر مراقب ، مهربان ، مراقب تر باشد و به دیگران همین را یاد می دهد. این اتفاق اغلب ناخودآگاه رخ می دهد.
به نظر می رسد که خانواده برای هر فرد در هر سنی و در هر مرحله از کودکی و سپس زندگی بزرگسالی ، یک محیط آموزشی است.
