اوقات مدرسه برای بعضی ها سرگرم کننده ترین ، مهربانترین زمان و برای برخی دیگر خاطرات غم انگیز است. متأسفانه ، این اتفاق نمی افتد تا همه کودکان به همان اندازه در دیوار مدرسه خوب باشند. و این قابل درک است - همه بچه ها متفاوت هستند. بیشتر به شخصیت ، به ویژگی های روانشناختی کودک بستگی دارد. شاید مهمترین نقش را والدین در زندگی مدرسه کودک بازی کنند. این نه تنها برای کمک به کودک در انطباق ، بلکه همچنین باعث می شود کودک عاشق مدرسه شود و با لذت یاد بگیرد.
مادران و پدران با یادآوری دوران مدرسه ، باید از هرگونه منفی گرایی جلوگیری کنند. واضح است که همه مشکلات مدرسه غیرقابل عبور است ، اما حافظه کودکان بسیار انتخابی است. بد ، به عنوان یک قاعده ، سریعتر به خاطر سپرده می شود ، و این احتمال وجود دارد که کودک داستانهای بد را از همه داستانهای مدرسه جدا کند. در این صورت مشکلات دیری نمی پاید. کودک در مدرسه احساس راحتی نخواهد کرد و هربار انتظار دردسر دارد.
در مراحل اولیه یادگیری ، والدین نباید زیاد خواستار و سختگیر باشند. لازم به یادآوری است که کودک به زمان نیاز دارد تا به یک ریتم متفاوت از زندگی ، یک روش غیرمعمول زندگی عادت کند. طبقه اول به معنای دیوارهای جدید ، افراد جدید ، خواسته های جدید است. و کودکان این تغییرات را به طرق مختلف درک می کنند. در اینجا حمایت از کودک ، روحیه بخشیدن به او مهم است.
بسیاری از افراد مدرسه را با افزایش نیازها مرتبط می دانند. و حتی نقص های کوچک توسط دانش آموز کلاس اول به عنوان چیزی در مقیاس بزرگ درک می شود. کودکان برای اینکه نمره بدی نگیرند از خطا می ترسند. در پس زمینه این هیجان ، ترس از یک اشتباه بوجود می آید. والدین موظفند به کودک بیاموزند که نترسد. آنها از دانستن چیزی ، ترس از پرسیدن سوال نمی ترسند. کودک باید درک کند که برای تحصیل به مدرسه آمده است. و اشکالی ندارد که هنوز چیزی را ندانید.
برای اینکه کودک در مدرسه احساس راحتی کند ، هیچ وقت لازم نیست او را با بچه های کلاس مقایسه کنید. سطح پیشرفت برای همه متفاوت است. آنچه بدون تلاش به یکی داده می شود ، مشکل دیگری را ایجاد می کند. همسویی مداوم با دیگران ، علاوه بر این ، نتایج مطلوبی را به همراه نخواهد داشت ، همچنین باعث ایجاد مجموعه ای از عقده ها در کودک می شود. و اصلاً ارزش مقایسه دختران و پسران را ندارد ، زیرا دختران ، در بیشتر موارد ، از کودکان در سن بیولوژیک جلوتر هستند. مهم است که به کودک توضیح دهیم که او تنها کس است ، او یک شخص است ، او بی نظیر است. شما باید به کودک انگیزه مثبت دهید ، او را برای خوش شانسی تنظیم کنید. این کلمات که او از پس همه چیز برمی آید واقعا معجزه می کند نکته اصلی این است که کودک در توانایی های خود شک ندارد.
نباید فراموش کنیم که زندگی کودک می تواند تفاوت اساسی با زندگی مادر یا پدر داشته باشد. ضمناً مطالعه کنید. بنابراین ، خواسته غیرممکن از کودک لازم نیست. حتی اگر به نظر برسد که او توانایی بیشتری دارد. اگر چنین است ، پس با حمایت والدینش ، او قطعاً خودش را نشان می دهد. شما باید مطالعات کودک را فقط مثبت ارزیابی کنید ، حتی بدون توجه به شکست ها ، حتی کوچکترین موفقیت ها را متوجه شوید. در این وضعیت مدرسه مدرسه برای کودک سنگین نخواهد بود. یادگیری و برقراری ارتباط با همسالان برای او آسان خواهد بود ، ترس از معلمان از بین خواهد رفت. و سازگاری با مدرسه بدون مشکلات غیر ضروری صورت خواهد گرفت.
