بسیاری از کودکان انگشت شست را می مکند. والدین یک کودک دو ماهه نباید نگران باشند. غریزه مکیدن برای کودک در این سن یک پدیده طبیعی است. در موارد عادی ، میل به مکیدن نوک پستان یا سایر اشیا به خودی خود از بین می رود. اما اگر کودک در حال حاضر یک و نیم سال یا حتی دو سال دارد و این عادت از بین نرفته است ، والدین باید نگران این مسئله باشند.
ضروری
- ساختگی
- اسباب بازی های جالب
- کمی صبر و تحمل
دستورالعمل ها
مرحله 1
کودک خود را تماشا کنید. چه موقع او بیشتر اوقات انگشت شست خود را می مکد؟ اگر کودک چند دقیقه قبل از خواب انگشت خود را در دهان خود قرار دهد و در مواقع دیگر این عادت را ندارد ، وظیفه شما بسیار تسهیل می شود. سعی کنید دقیقه های خوابیدن را تا حد ممکن دلپذیر کنید. یک داستان بگویید. حیوان شکم پر مورد علاقه خود را در گهواره قرار دهید. با او ، کودک احساس چنین تنهایی نخواهد کرد. اگر نوزادی پس از بیدار شدن از انگشت شست را مکید ، او را برای مدت طولانی در گهواره تنها نگذارید. رعایت رژیم در این مورد کمک زیادی می کند. اگر وقت بلند شدن است و از خواب بیدار شدید ، بشویید و لباس بپوشید.
گام 2
کودک می تواند در طول روز انگشت خود را بمکد. این اتفاق معمولاً هنگامی رخ می دهد که او مضطرب یا خسته باشد. سعی کنید مشخص کنید که چه چیزی او را آزار می دهد و در صورت امکان علت را از بین ببرید. فضای خانه باید آرام باشد. اگر اجسامی در اطراف کودک وجود دارد که او به دلایل نامعلومی از آن می ترسد ، آنها را برای مدتی بردارید.
مرحله 3
در اتاق کودک خود محیطی سرگرم کننده ایجاد کنید. باید موارد زیادی در اتاق وجود داشته باشد که بتواند کودک را مشغول کند. این نه تنها می تواند اسباب بازی و کتاب باشد ، بلکه فقط وسایل خانه است.
مرحله 4
سعی کنید زندگی کودک خود را طوری تنظیم کنید که او ساعت های "خالی" نداشته باشد. کودک می تواند انگشت خود را فقط از سر بی حوصلگی بخورد. به یاد داشته باشید که ممکن است یک کودک نوپا هنوز نتواند زندگی خود را به طور کامل سازمان دهد. وقتی خودش به اسباب بازی یا کتابش مشغول است باید دقایقی داشته باشد. اما همیشه باید یک فرد بالغ در این نزدیکی هست که بتواند توجه کودک را به یک فعالیت جدید معطوف کند.
مرحله 5
اگر کودک در حال حاضر به اندازه کافی بزرگ است ، می توانید مستقیماً از او در مورد آنچه او را نگران یا ترسیده است س askال کنید. به طور کلی ، سعی کنید تا آنجا که ممکن است با کودک خود صحبت کنید و ترس های او را نادیده نگیرید ، حتی اگر ترسناک به نظر برسد. هیچ اتفاق بی اهمیت در زندگی یک شخص کوچک رخ نمی دهد. به یاد داشته باشید که هر ترس و نگرانی وقتی از آنها صحبت می کنید اهمیت آنها بسیار کم می شود.
