غالباً مادران این عبارت را می شنوند: "اکنون من یاد می گیرم که با خودم بخوابم ، پس از آن قطع شیر از آن دشوار خواهد بود" ، یا: "آن را به شما یاد ندهید ، سپس برای از شیر گرفتن آن شکنجه خواهید شد." ماهیت چنین توصیه هایی برای والدین همیشه به این واقعیت خلاصه می شود که غیرممکن است یا برعکس ، لازم است کودک را به چیزی عادت دهیم. این نگرش نسبت به رشد یک کودک اشتباه است. ریشه این دیدگاه ها این است که والدین همه تربیت را فقط به عنوان یک تأثیر یک طرفه از بزرگسالان می دانند.
در واقع ، نه تنها مادر کودک را بزرگ می کند ، بلکه خود او نیز بر او تأثیر می گذارد. همه کودکان با ویژگی های خاص خود ، شخصیت و سلامتی متفاوت هستند. بنابراین ، هیچ توصیه جهانی برای والدین وجود ندارد. همیشه همین روش ها از طرق مختلف روی نوزادان مختلف تأثیر می گذارد.
شخصی از نوزادی در یک اتاق جداگانه می خوابد و به هیچ عنوان از این رنج نمی برد. و کسی آنقدر مضطرب است که آماده است در 7 سالگی زیر پوشش های نزدیکتر مادر خود را بخزد. و مسئله این نیست که "مادرم اینگونه به من آموخت".
درک اینکه دو نفر تربیت می کنند - مادر و نوزاد خود - به جلوگیری از مشکلات روانی غیر ضروری کمک می کند. اگر فرزندان با اختلاف کمی به دنیا بیایند ، بعضی از والدین این نکته را درک می کنند. اما وقتی مادری دائماً مسئولیت تربیت را به طور انحصاری بر عهده خود می گذارد و متوجه سهم کودک نمی شود ، پس نگران آن لحظه هایی می شود که نمی تواند در آنها تأثیر بگذارد.
بیایید به یک مثال نگاه کنیم. واقعاً این امکان وجود دارد که هر نوزادی جدا از والدین در رختخواب قرار گیرد. تعداد کمی از نوزادان به راحتی در گهواره خود می خوابند. و برای دیگران ، یک مادر جوان 17 بار بلند می شود تا یک بار دیگر از پا در بیاید. در این حالت ، اگر او خصوصیات کودک را نادیده بگیرد ، در این صورت اغلب او شروع به سرزنش خود می کند که خودش مادر بدی است که نمی تواند به تنهایی کودک را بخوابد. اگر یک زن متوجه شود که در تأثیرگذاری بر این وضعیت تنها نیست ، احساس گناه نخواهد کرد. سپس مادر یک انتخاب آگاهانه انجام می دهد: خواه مسیر انتخابی خود را ادامه دهد ، هم بیشتر از دیگران تلاش کند ، یا به دنبال راه های دیگری باشد - کودک را با او بخوابد.
همه توصیه ها برای والدین همیشه در ارتباط با یک خانواده خاص به طریقی شکسته می شوند. این نکته را همیشه باید هنگام مقایسه فرزند خود با دیگران به خاطر بسپارید. گاهی اوقات مشکل این نیست که مادر کار اشتباهی انجام می دهد ، بلکه این روش با فرزندش جواب نمی دهد.
