آیا می توانم صدای خود را به فرزندی برسانم و او را مجازات کنم؟ این س alwaysال همیشه باعث بحث و جدال شدیدی شده است. شخصی مطمئن است که نه تنها امکان پذیر است ، بلکه ضروری است ، به مثال خود اشاره می کند: "والدین فریاد زدند و مجازات کردند ، اما به نفع من! و من بزرگ شدم تا آدم خوبی باشم. " برخی دیگر استدلال می کنند که فریاد و تنبیه فقط در مواردی که کودک بسیار مقصر باشد می تواند در موارد شدید استفاده شود. و کسی معتقد است که به هیچ وجه نباید صدای خود را بلند کنید یا دست خود را به سمت کودکان بلند کنید. بنابراین آیا می توان کودک را بدون جیغ و تنبیه بزرگ کرد؟
چرا والدین سر کودک فریاد می کشند
وظیفه اصلی والدین تبدیل شدن به یک مرجع واقعی برای کودک است. بالا بردن صدا و تنبیه در بیشتر موارد نشانه کمبود توانایی های تربیتی پدر و مادر ، ناتوانی یا عدم تمایل آنها در رسیدن به عشق و احترام فرزندشان است. اگر والدین در نظر کودک نه تنها "محافظت مطلق" باشند ، بلکه بالاترین مقام ، شخصیت هر چیز خوب و روشن در این جهان هستند ، کودک بدون فریاد ، و حتی بیشتر بدون مجازات ، از آنها اطاعت می کند. صرفاً به این دلیل که پدر و مادرش را دوست دارد و نمی خواهد آنها را ناراحت کند.
اما هر قاعده ای استثنا دارد. علاوه بر این ، هر کودکی که لجاجت و احتمال نافرمانی و هیستریک های نمایشی به شدت افزایش یابد ، به اصطلاح "بحران های سنی" را پشت سر می گذارد. چگونه والدین می توانند در چنین شرایطی خویشتنداری خود را حفظ کنند؟
چگونه از فریاد و تنبیه جلوگیری کنیم
هیچ پدر و مادری ، حتی دوست داشتنی ترین ، دلسوزترین و عادل ترین والدین را نمی توان کامل قلمداد کرد. علاوه بر این ، با خستگی ، تنش عصبی ، شتابزدگی ، نافرمانی ، هوی و هوس ، به ویژه احساس خشم ، کودک بسیار آزار دهنده است. بنابراین ، والدین وسوسه می شوند صدای خود را به سمت نوزاد بلند کنند یا او را بزنند. اما هنوز هم باید بر خود غلبه کنید.
ساده ترین و م mostثرترین راه برای مقابله با همان عصبانیت ، نادیده گرفتن سرکشانه است. وقتی کودک فهمید که جیغ و اشک او تاثیری ندارد ، به سرعت آرام خواهد شد.
بعضی از والدین به یک روش رادیکال تر ، اما بسیار کارآمد نیز متوسل می شوند - آنها کودک را در یک اتاق خالی با این جمله رها می کنند: "حالا فکر کنید که چرا نمی توانید اینگونه رفتار کنید." شخصی در اولین نشانه هیستری ، کودک را با آب سرد شستشو می دهد. شما می توانید به طرق مختلف رفتار کنید ، مهمترین چیز این است که به مجازات بدنی متوسل نشوید.
پس از آرام شدن کودک ، لازم است که به وضوح و واضح به او توضیح دهید که رفتار او برای والدینش غیرقابل قبول و ناراحت کننده است ، اما آنها هنوز او را دوست دارند و امیدوارند که دیگر چنین دمدمی مزاجی نباشد.
هنگامی که کودک به چنین سنی می رسد و شروع به درک بحث والدین می کند ، لازم است معنای ممنوعیت ها و محدودیت های شما را به طور مفصل برای او توضیح دهید. به طوری که کودک بداند که مادر و پدر او را ممنوع کرده اند که کاری را از روی آسیب انجام ندهد بلکه مثلا برای سلامتی او خطرناک است. و به یاد داشته باشید که داد زدن بر روی کودک به نتیجه یکسانی نخواهد رسید! بله ، شاید او گریه خود را از خواسته خود متوقف کند ، اما شما اقتدار نخواهید گرفت.
