تقریباً همه والدین جوان با این مشکل روبرو هستند. اکنون کودک در حال بزرگ شدن است ، راه می رود و خودش را تغذیه می کند ، اما نمی تواند خودش بخوابد. یادگیری خوابیدن به تنهایی باید بسیار مسئولانه و با درک انجام شود.
شاید نکات ذکر شده به والدین جوان در این کار دشوار کمک کند.
آمادگی برای تخت باید به صورت منظم و متشکل از روشهای روزمره باشد: استحمام ، مسواک زدن دندان ها ، اقدامات بهداشتی. کودک باید بداند که باید زود بخوابد. اگر کودک هنگامی که شما او را تکان می دهید به خواب رفتن عادت دارد ، سعی کنید این عادت را به تدریج با داستان قبل از خواب یا لالایی جایگزین کنید تا کودک فقط در آنجا بخوابد. به تدریج می توان این مراسم را در بستر وی انجام داد.
خواب روزانه برای نوزادان بسیار مهم است ، اما خواباندن آنها در این مدت بسیار دشوارتر است. به طور معمول ، این به دلیل اتلاف ناقص انرژی توسط کودک است. صبح سعی کنید تا آنجا که ممکن است بیشتر از او فعالیت داشته باشید ، بهتر از فعالیت های جسمی ، خسته ، کودک خیلی زود به خواب می رود. هر شخصی در طول شب چندین مرحله از خواب را پشت سر می گذارد که در این بین بیداری کوتاه امکان پذیر است. بزرگسالان این دوره ها را بعد از خواب به خاطر نمی آورند و کودکان به دلیل اینکه نمی توانند خودشان بخوابند ، با والدین خود تماس می گیرند. اگر کودک از خواب بیدار شد ، بلافاصله به سمت او ن دوید ، کمی صبر کنید ، شاید او بتواند خودش بخوابد.
یک نکته مهم عادت به رژیم است. خواب روزانه به طور هم زمان به بدن نشانه می دهد و در این زمان کودک خواب خواهد بود. سعی کنید قبل از خواب با کودک خود در فضای باز بازی نکنید ، این باعث هیجان می شود و خواب از بین می رود.
به یاد داشته باشید که چه کاری نباید انجام دهید.
اگر کودک نوپای شما بیمار است ، آموزش خواب خود را شروع نکنید. روی خرده فریاد نزنید ، خداحافظی با عادت هایش برای او دشوار است ، خصوصاً اگر به شدت به شما وابسته باشد. اگر کودک نتواند خودش بخوابد ، دیگر نیازی به بستن برچسب مشکلات روانی نیست ، شاید هنوز آماده نیست.
