چگونه کودک را به درستی تنبیه کنیم. توصیه های روانشناس

چگونه کودک را به درستی تنبیه کنیم. توصیه های روانشناس
چگونه کودک را به درستی تنبیه کنیم. توصیه های روانشناس

تصویری: چگونه کودک را به درستی تنبیه کنیم. توصیه های روانشناس

تصویری: چگونه کودک را به درستی تنبیه کنیم. توصیه های روانشناس
تصویری: هیچ وقت این جمله ها را به بچه هامون نگوییم 2024, ممکن است
Anonim

بله ، ما بچه ها را دوست داریم و همیشه سعی می کنیم با آنها مذاکره و توضیح دهیم ، اما برخی اقدامات را نمی توان نادیده گرفت. چگونه به کودک توضیح دهیم که اشتباه می کند بدون اینکه منطقه راحتی خود را نقض کند ، بدون اینکه به روان او آسیب برساند.

چگونه کودک را به درستی تنبیه کنیم. توصیه های روانشناس
چگونه کودک را به درستی تنبیه کنیم. توصیه های روانشناس

اول ، شما باید به یاد داشته باشید که یک فرد کوچک در حال حاضر یک شخص است. او فردی با افکار و احساساتی است که نباید به آنها توهین کرد. در مجازات و در زندگی عادی ، تحقیر و تمسخر تحت هیچ شرایطی مجاز نیست. به یاد داشته باشید که می خواهید فردی کامل و با اعتماد به نفس بزرگ کنید.

  1. مرزهای سخت تعیین کنید. خودتان تعیین کنید که هرگز به کودک اجازه نمی دهید ، چه چیزی همیشه ممکن است ، چه چیزی در یک زمان خاص امکان پذیر است. و این قوانین را به فرزند خود بگویید. به عنوان مثال ، اتو را لمس نکنید. شما فقط نمی توانید ، حتی اگر واقعاً بخواهید. این خطرناک است. ابتدا سوپ ، سپس شیرین. قوانین را تغییر ندهید. قبل از شام نمی توانید آب نبات بخورید ، حتی اگر مادربزرگ آن را به شما داده باشد. اگر قوانین ثابت باشد ، کودک به سرعت با آنها سازگار می شود. و مجازات عدم رعایت آن با آرامش پذیرفته می شود ، زیرا او می داند که قوانین را نقض کرده است. اگر کودک برای اولین بار کار اشتباهی را انجام داد ، از آنجا که هنوز ثابت نشده است ، قوانین را زیر پا نگذاشت. با جزئیات توضیح دهید که چرا نمی توانید این کار را انجام دهید و قانونی را معرفی کنید. تا زمانی که قانونی را وضع نکردید ، پیروی از آن را الزامی نکنید.
  2. اعتماد به نفس داشته باشید و آرام باشید. اگر كودكی علناً شما را درگیر درگیری می كند ، از او پیروی نكنید ، به خود اجازه ندهید در سطح او باشید ، شما بالغ هستید. به سختی اما با آرامش از پرخاشگری کودک جلوگیری کنید. با آرامش صحبت کنید ، حتی اگر جیغ بزند. اگر کودکی قصد جنگیدن دارد ، دستانش را متوقف کنید ، اما به او ضربه نزنید. کودک رفتار خود را از روی شما می خواند ، اگر می توانید جنگ کنید ، پس او نیز. شما نمی خواهید یک بازنده ناخواسته مطرح کنید ، مگر نه؟ قبل از اینکه کودک خود را تنبیه کنید این را به یاد داشته باشید.
  3. کودکان را نمی توان به خاطر اشتباهات تصادفی مجازات کرد. همه آنها را دارند. بزرگسالان نیز ظرف می شکنند و لباس را لک می کنند. به مهمان خود سرزنش نمی کنید که گلدان را به طور تصادفی شکسته است ، اینطور نیست؟ آیا میهمان را در گوشه ای قرار نمی دهید؟ چرا فرزند شما بدتر است؟ از کودک تقاضای بزرگسالان نکنید ، ممکن است او به دلیل ویژگی های سن درخواست شما را به خاطر نیندازد یا آن را درک نکند.

    تصویر
    تصویر
  4. کودک خود را کتک نزنید ، سخنان ناخوشایندی به او نگویید که باعث از بین رفتن عزت نفس و خراب شدن زندگی او شود ، حال بد کار و مشاجره با همسرتان را به فرزند خود منتقل نکنید. برای همیشه به یاد داشته باشید - فرزند شما شما را دوست دارد! او با این عشق به دنیا آمد ، او را نکشید! و او هر لحظه ، شبانه روز ، به طور مداوم به عشق شما احتیاج دارد. هر کاری که او "اشتباه" می کند فقط سه توضیح دارد: 1. او این کار را به طور اتفاقی انجام داد (کمپوت را روی خودش ریخت ، روی برادر کوچکترش افتاد). 2. او نمی دانست که این کار نباید انجام شود (او به درون یک گودال پرید - این بسیار سرگرم کننده است ، آنقدر پاشیده است! او به رفیقی که در ماسه شن بود ماسه پاشید). 3. او محبت شما را ندارد (در فروشگاه لباس را از روی چوب لباسی پاره کرد - مادرم سرانجام صحبت تلفنی را متوقف کرد و دست من را گرفت ، اما من داغ هستم ، اما او به هیچ وجه کلاه مرا بر نمی دارد).
  5. درگیری را تمام کنید. وقتی شرایط حل شد ، با کودک صحبت کنید ، از او دلجویی کنید ، او را از عشق خود اطمینان دهید. با کودک خود صلح کنید. درباره وضعیت بحث کنید. شخصیت و عمل جدا از هم. شما خوب هستید و کار بد است. دوباره قانون را بگویید ، توضیح دهید که چرا نمی توانید این کار را انجام دهید.

و مهمتر از همه ، در مورد عشق به یاد داشته باشید! قبل از مجازات - شرایط را درک کنید. آرام باش شما یک بزرگسال هستید ، یک بزرگسال دوست داشتنی! این را همیشه به یاد داشته باشید! در هر فرآیند آموزشی اشتباهات و اشتباهاتی وجود دارد ، اما عشق ، مراقبت و گرمی صادقانه اساس رابطه سالم با کودک است. فقط با مشارکت آنها سختگیری قابل توجیه است.

توصیه شده: