زنانی که باردار هستند و یا به تازگی زایمان کرده اند ، گاهی تعجب می کنند که چه مدت به شیردهی ادامه دهند. این س isال مبهم است ، پاسخ دقیقی ندارد. توصیه های پزشکان و روانشناسان مختلف در بین خود بسیار متفاوت است.
افراط نکنید
همیشه باید بخاطر داشت که همه موارد فردی است. هیچ راهنمای جهانی در مورد زمان قطع شیردهی وجود ندارد. اما نیازی به افراط و تفریط نیست: "من تا آنجا که ممکن است غذا می دهم" یا در همان ماه های اول زندگی کودک او را از پستان جدا می کنم. هیچ یک و دیگری به نفع کودک و مادر شیرده نخواهد بود. خانواده هایی وجود دارند که مادر تصمیم گرفته است تا به اصطلاح خودداری از کودک خود را شیر دهد (معمولاً در حدود 2 ، 5-3 سالگی اتفاق می افتد) ، اما کودک مکیدن را تا 4 سالگی متوقف نکرد ، و گاهی اوقات بسیار طولانی تر است. بعید است که روانشناسان بگویند مفید است که یک پسر نه ساله سینه مادر خود را مکیده ، مادر خود را برهنه و غیره ببیند.
از شیر گرفتن کودک از پستان در ماه های اول نیز ارزش ندارد. تقریباً همه مادران شیرده به طور دوره ای دچار بحران شیردهی می شوند: مقدار شیر کاهش می یابد. بنابراین به نظر می رسد بدن زن بررسی می کند که آیا شیر مادر به چه مقدار لازم است یا خیر. بنابراین ، اگر در ماه سوم ، شیر به طور ناگهانی کم شود یا از بین برود ، ارزش جنگیدن برای ادامه شیردهی را دارد. اما خیلی هم لازم نیست خیلی دور بروید. اگر روزها می گذرد و شیر هنوز ظاهر نمی شود ، کودک از گرسنگی تمام مدت قلبش را فریاد می زند و نمی تواند بخوابد ، بهتر است یک مخلوط بخرید. بنابراین هم برای مادر و هم کودک آرام تر خواهد بود.
توصیه های متخصص اطفال
پزشکان توصیه می کنند تا 1 سال شیردهی را ادامه دهید. این توصیه را می توان در بسته بندی غذای کودک مشاهده کرد. در طول سال اول زندگی ، تمام غذایی که کودک علاوه بر شیر مادر دریافت می کند ، غذای کمکی است و غذای اصلی نیست. در اولین تولد ، رژیم غذایی کودک باید حاوی غلات ، سبزیجات ، گوشت و میوه ها باشد. از این سن است که کودک به "میز مشترک" می رود ، یعنی شروع به خوردن غذاهای مشابه والدین می کند. البته اندازه قطعات باید با مهارت جویدن کودک مطابقت داشته باشد.
بنابراین ، از سن 12 ماهگی می توان به تدریج شیردهی را کنار گذاشت. شیر دیگر منبع اصلی مواد مغذی برای بدن کودک نیست. این بدان معنا نیست که از کاربرد کمتری برخوردار است. فقط این است که رژیم غذایی کودک از قبل همه چیزهایی را که شما نیاز دارید ، دارد.
عامل روانشناختی
بعد از یک سال ، در صورت ادامه شیردهی ، عملکرد کاملاً متفاوتی به خود می گیرد. کودک فقط برای ایجاد آرامش ، تماس با مادر و به خواب رفتن از شیردهی استفاده می کند. اگر تا آن زمان مادر رابطه گرمی با فرزند خود برقرار نکرده باشد ، این باعث ناراحتی زیادی می شود. سپس کودک می تواند فقط با پستان آرام شود یا خواب خوب را متوقف می کند زیرا نمی تواند بخوابد. یک مادر شیرده نمی تواند عصر به جایی برود ، زیرا کودک بدون او خواب نخواهد برد. انجام کارهای خانه و غیره دشوار می شود.
هنگام از شیر گرفتن کودک بزرگتر از 1-1 ، 5 ساله ، شما اغلب مجبورید با ترفندهایی روبرو شوید: نوک پستان ها را با رنگ سبز درخشان یا چیز تلخی آغشته کنید تا کودک مکیدن را متوقف کند. اگرچه در همه خانواده ها اینگونه نیست. برخی از نوزادان در این سن به راحتی و به راحتی شیر دادن را متوقف می کنند.
بهداشت دندان
شیردهی در طولانی ترین زمان در شب ادامه دارد. در خواب ، کودک بزاق تولید نمی کند ، یکی از عملکردهای آن ضد عفونی کردن حفره دهان است. شیر مادر برای مینای دندان کمتر از شیر خشک است. اما ، با این وجود ، بسیاری از دندانپزشکان استدلال می کنند که مکیدن طولانی مدت سینه در خواب هنوز به دندانهای شیری آسیب می رساند.
کودک چیزی نمی خورد
کودکانی هستند که علاقه زیادی به شیردهی دارند. آنها هیچ رژیمی را رعایت نمی کنند ، غذاهای کم مکمل می خورند و فقط به شیر مادر بسنده می کنند. در عین حال ، کودک تقریباً هر ساعت پستان را می مکد و دمدمی مزاج است ، زیرا هنوز خودش را خسته نمی کند.در این حالت ، برخی از مادران با این تصور که کودک حداقل چیزی را می خورد ، تصمیم می گیرند مدت طولانی تری به شیر خود ادامه دهند. اما غالباً این کودکان درست پس از قطع شدن از شیر و سبزیجات شروع به خوردن می کنند.
سن مطلوب برای پایان دادن به انتخاب خود مادر ، با تمرکز بر خواسته و وضعیت کودک است. فردی با دشواری بسیار زیاد شیردهی را تا شش ماه حفظ می کند و شخصی به راحتی و با راحتی 2 سال تغذیه می کند. این روند باید هم برای کودک و هم برای مادر شادی و رضایت ایجاد کند.
