عصبانیت کودکان داستانی کاملاً رایج است. بسیاری از والدین در مقابل او گم می شوند ، نمی دانند در چنین شرایطی چه باید بکنند. بیشتر اوقات ، آنها بلافاصله برای آرام کردن کودک عجله می کنند. اما آیا انجام این کار همیشه ضروری است؟
والدین و فرزندان
تربیت فرزندان کار سختی است. این کار به هوش و م anلفه عاطفی زیادی احتیاج دارد. اغلب اوقات برای والدین بسیار دشوار است که وقتی فرزندشان شروع به دمدمی مزاجی می کند ، دلخوری می کند ، و به عقاید آنها گوش نمی دهد ، خود را جمع کنند. برای آرام کردن کودک ، گریه می کند مانند: «ساکت شو! حالا شما می روید گوشه ای! دیگر گریه نکرد! و غیره. برای این کار باید کودک دلبند خود را به خوبی بشناسید و از روشهای خود برای آرامش او استفاده کنید.
چگونه کودک خود را آرام کنیم
همیشه ارزش ندارد که سریعاً به سراغ کودک برویم و آرامش او را شروع کنیم. اتفاق می افتد که پس از این ، کودکان حتی بیشتر گریه و فریاد می کنند. می توانید او را تنها بگذارید. بگذارید احساساتش را بیرون بیندازد ، و شاید ، خودش آرام شود. در این شرایط لازم است اطمینان حاصل شود که او تنها نیست و هیچ صدمه ای به خود وارد نمی کند.
والدین خردمند می دانند که داد زدن روی کودک فایده ای ندارد. آنها شروع به کپی کردن و تکرار اعمال خود در عصبانیت خود می کنند. اگر والدین آرام باشند ، به فرزندان آنها یاد می دهد که رفتاری مشابه داشته باشند. احساسات خود را خود مهار کنید تا این موارد را به فرزند خود بیاموزید.
کودکان کوچک غالباً عصبانیت می اندازند زیرا نمی توانند احساسات خود را با کلمات بیان کنند. والدین ، به نوبه خود ، درک آنها ، همچنین شروع به گرفتاری هیستریک می کنند. آنها همچنین نمی توانند آنچه را می خواهند برای آنها توضیح دهند. روانشناسانی که این مشکل را مطالعه می کنند ، توصیه می کنند به زبان اشاره روی بیاورند ، که توضیح آنچه والدین می خواهند به کودک خود بگویند آسان تر است.
گاهی اوقات یک فرد بزرگسال واقعاً می خواهد تنها باشد. او به فضایی شخصی احتیاج دارد که هیچ کس نقض آن نکند. چنین نیازی ممکن است در کودک ایجاد شود. این احتمال وجود دارد که او به راحتی از افراد اطراف و محیط اطراف خسته شده باشد.او شروع به فریاد و گریه می کند. یا ممکن است اتفاق بیفتد ، و بالعکس ، او با جیغ و هیستریک سعی در جلب توجه به خودش دارد ، زیرا او تنهاست. ما باید سعی کنیم این را درک کنیم. در یک مورد - فقط کودک را تنها بگذارید ، و در مورد دیگر - برای اینکه بیشتر به او توجه کنید.
نتیجه
والدین رشد عاطفی باید به یاد داشته باشند که هر طغیان پرخاشگری ، هیستری ، عصبانیت ، کودک آنها یک دلیل دارد. جواب دادن به او به همان روش بی پروا است. فقط عشق و درک می تواند این رفتار کودک را اصلاح کند. او باید درک کند که هیستری بهترین راه برای بیان خواسته های او نیست.
والدین با فهمیدن دلیل هیستری ، موظفند نشان دهند که او عزیزترین و محبوب ترین آنها برای آنها است. یک فرد کوچک همیشه باید بداند و احساس کند مادر و پدر او را دوست دارند ، مهم نیست که چقدر خوب یا بد رفتار می کند.
