والدین نوزادی که ظاهر می شود در خواب می بینند که او سالم بزرگ شده و به درستی رشد می کند. برای انجام این کار ، مصرف مقدار مناسب ویتامین ها و مواد معدنی ضروری است ، اما مصرف بیش از حد آنها خطر کمتری نسبت به کمبود آن ندارد. این امر خصوصاً در مورد دارویی مانند ویتامین D برای کودکان بیشتر صدق می کند.
این ویتامین تحت تأثیر نور خورشید به تنهایی توسط بدن سنتز می شود. یکی از عملکردهای اصلی آن جذب کلسیم است. بدون ویتامین D کافی ، استخوان ها ضعیف می شوند و احتمالاً راشیتیسم در سنین پایین رشد می کند.
همچنین ، این ویتامین مسئول وضعیت سیستم ایمنی بدن است ، باعث افزایش لخته شدن خون می شود ، مسئول صافی پوست است. بنابراین ، یکی از اولین علائم کمبود ویتامین D ، لایه برداری از پوست ، تعریق زیاد پا و پشت سر ، ریزش مو در این مکان است.
با وجود این واقعیت که نوزاد تازه متولد شده مقدار مشخصی از ویتامین را از شیر مادر دریافت می کند ، اما برای تأمین کامل نیازهای بدن کافی نیست. پس از انتقال کودک به یک میز مشترک ، غذای او نیز همیشه بسیار متنوع نیست. بدن کودک خود ، زیر سه سال ، هنوز قادر به جمع آوری ویتامین D در مقادیر کافی نیست. بنابراین ، در این دوره ، اغلب توصیه می شود که یک ویتامین را به عنوان پروفیلاکسی مصرف کنید.
برای اولین بار ، ویتامین D در نیمه اول قرن گذشته در روغن ماهی یافت شد. سپس به صورت مایع آزاد شد و طعم آن کاملاً عجیب بود. بنابراین ، بسیاری از پدربزرگ و مادربزرگ های مدرن یکی از ناخوشایندترین خاطرات مربوط به مصرف این دارو را دارند که به دلیل غلظت کم ویتامین ، با قاشق کامل نوشیده شد. اما حتی در آن دوره ، شیوع راشیتیسم به شدت کاهش یافت ، که کودکان را از کار انداخت.
امروزه ویتامین D به صورت مایع برای کودکان تولید می شود و مصرف آن بسیار آسان است. برای کودکان بزرگتر ، بخشی از مجتمع های ویتامین است. این دارو معمولاً در دوره کاهش فعالیت خورشیدی از اکتبر تا مه تجویز می شود. در مناطقی که تابستان ها ابری و کوتاه است ، این دوره ممکن است طولانی شود. با توجه به آزمایشات انجام شده ، دوز توصیه شده توسط متخصص اطفال تجویز می شود. کودک همیشه کمبود ویتامین D ندارد ، گاهی ممکن است مقدار زیادی از آن وجود داشته باشد که این نیز خطرناک است. بنابراین ، ارزش این نیست که تصمیم بگیرید که آیا به کودک خود ویتامین D بدهید.
