البته لباس گران قیمت کودک مورد تقاضا است. درست است ، آنها توسط کسانی که توانایی خرید آن را دارند خریداری می شوند - افرادی که درآمد پایدار بالاتر از سطح متوسط دارند. اما دلایلی که ترجیح می دهند گران پرداخت کنند متفاوت است.
کیفیت
برخی از افراد ، بدون دلیل ، معتقدند که یک کالای با کیفیت نمی تواند ارزان باشد و ترجیح می دهند برای خرید لباس هایی که تغییر شکل نمی دهند ، محو نمی شوند یا پس از شستشوی اول نمی خزند ، هزینه زیادی را بپردازند. اسباب بازی هایی که کودک می تواند با آنها بازی کند بدون اینکه خطر شکستن آنها یا آسیب دیدن آنها را داشته باشد. کالسکه ، که در آن کودک مطمئنا راحت خواهد بود. "گران قیمت به معنای کیفیت بالا" - چنین افرادی فکر می کنند.
سازگاری با محیط زیست
دلیل دیگر پرداخت بیشتر خرید محصولات سازگار با محیط زیست ساخته شده از مواد طبیعی برای کودک شما است. چنین والدینی قبل از هر چیز در مورد سلامتی فرزندشان فکر می کنند.
اغلب اوقات ، قیمت محصولات زیست محیطی به طور مصنوعی بالا است.
و در واقع ، پس از انتشار اطلاعات از رسانه ها در مورد مسمومیت با رنگ هایی که برای اسباب بازی های ارزان قیمت اعمال می شود ؛ بیماری های ناشی از پارچه های مصنوعی ارزان ، مادران و پدران دلسوز ترجیح می دهند بیش از این که سلامت کودک خود را به خطر بیندازند ، بیش از حد پرداخت کنند. و لباس های بوم گردی ، اسباب بازی های بوم گردی و سایر محصولات که با افزایش الزامات ایمنی محیطی روبرو هستند بسیار گران ترند. "دنیای کودکان باید ایمن باشد" - طرفداران یک سبک زندگی سالم متقاعد می شوند ، و این خواست تقاضای محصولات گران قیمت ، اما سازگار با محیط زیست را ایجاد می کند.
ماندگاری
والدین دیگر معتقدند که دوام اقلام گران قیمت بیشتر از وسایل ارزان قیمت است و کودکان خردسال می توانند از آنها استفاده کنند. بنابراین ، با خرید "تجهیزات" گران قیمت برای فرزند اول خود ، آنها در خرید چیزهایی برای فرزند دوم و احتمالاً فرزند سوم صرفه جویی می کنند.
اما حتی اگر فقط یک وارث در خانواده وجود داشته باشد ، تفاوت اساسی وجود دارد که آیا او حداقل در طول فصل لباس خود را به همراه دارد یا در عرض چند هفته مجبور است یک جایگزین بخرد. لباس کودکان از نظر آنها باید راحت و قابل اعتماد باشد. شعار این والدین "ما آنقدر ثروتمند نیستیم که بتوانیم چیزهای ارزان بخریم".
اعتبار
البته والدینی نیز وجود دارند که به دلیل وضعیت اجتماعی و مالی خود به راحتی نمی توانند کودک خود را در کالاهای ارزان مصرفی بپوشانند. این مسئله وضعیت ، اعتبار و غالباً شغل است.
چنین والدینی ترجیح می دهند وسایل مارک های معروف ، لباس های طراح برای فرزندان خود بخرند. آنها به سادگی باید این کار را انجام دهند: غیرممکن است تصور کنید پسر صاحب یک شرکت بزرگ معتبر یا دختر یک "ستاره" محبوب با لباس چینی یا ترکی خریداری شده در بازار در انظار عمومی ظاهر شود.
در حقیقت ، چنین تلاش هایی برای زندگی فراتر از توان خود ، رقت انگیز و مضحک به نظر می رسد.
اگرچه این گروه افرادی را نیز شامل می شود که به دلیل وضعیتی که دارند ، کاملاً می توانند لباس متوسط تری بپوشند ، اما سرسختانه نمی خواهند این کار را انجام دهند. به نظر آنها می رسد که چیزهای گران قیمت ، از جمله چیزهایی که برای کودک به دست آورده اند ، آنها را به "قدرتمندان این دنیا" نزدیک می کند ، "افراد متوسط" را از جامعه خاکستری جدا می کند. انگیزه چنین والدینی که آماده اند تمام درآمد ماهانه خود را برای لباس بعدی فرزند دلبندشان خرج کنند ، خیلی روشن نیست.
