زیبایی ، فضل ، احساسات - این ویژگیهایی است که جامعه از زنان انتظار دارد. آن دسته از نمایندگانی که از این صفات محروم هستند ، در عوض هوش و قدرت شخصیت را نشان می دهند ، به طور سنتی موجب تحقیر می شوند. یکی از لقب های تحقیرآمیزی که به چنین خانم هایی داده می شود "جوراب ساق بلند" است.
چنین زنی هیچ گونه لوازم آرایشی یا جواهرات را به رسمیت نمی شناسد ، سبک لباس منحصراً تجارت است. معاشقه ، عشوه گری زنانه برای او مناسب نیست. او مزیت های اصلی خود را هوش ، دانش ، خصوصیات تجاری می داند. چنین زنی مشغول هر فعالیتی است که منحصراً مرد محسوب شود - علم ، سیاست و غیره. قاعدتا او ازدواج نکرده و قصد تشکیل خانواده ندارد.
در دنیای مدرن ، چنین مجموعه ای از خصوصیات شخصی با مفهوم آندروژنی مطابقت دارد. قاعدتاً جامعه از این امر استقبال نمی کند. "چه خوب است که یک جوراب ساق بلند آبی باشد. جوراب ساق بلند آبی … خدا می داند چه! نه یک زن و نه یک مرد ، بلکه نیمه میانی ، نه این و نه آن ، "- قاطعانه نویسنده محترمی مانند A. P. Chekhov را اعلام می کند.
در همین حال ، برای اولین بار ، لقب "جوراب زنانه آبی" به هیچ وجه زن نبود و در ابتدا حاوی تحقیر زیادی نبود.
سالن الیزابت مونتاگو
در انگلیس در آغاز قرن هجدهم ، سالن الیزابت مونتاگ وجود داشت. او زنی فوق العاده بود که هم به عنوان نویسنده و هم به عنوان منتقد ادبی ثابت کرد. او حامی هنر بود. سالن او افراد باهوش و مشتاق علم و هنر را گرد هم آورد.
در این سالن بنیامین Stillingfleet وجود داشت - شخصی با استعداد. وی نویسنده ، مترجم و گیاه شناس بود.
این مرد یک عجیب داشت. در آن روزها ، آداب و رسوم سکولار برای پوشیدن جوراب های ابریشمی تجویز می شد ، با وجود این ، بنجامین استیلینگ فلت جوراب پشمی می پوشید که همیشه آبی بود. به لطف این جزئیات عجیب ، همرزمانش در سالن وی را با لقب "جوراب آبی" پاداش دادند.
گسترش نام مستعار
بنابراین ، برای اولین بار چنین لقبی توسط یک مرد عجیب و غریب به دست آورد ، و این بیشتر یک شوخی دوستانه بود تا یک توهین. اما به نوعی برای زنان به برچسبی تحقیرآمیز تبدیل شد.
برای این امر ، باید از ادوارد بوساكوان ، دریاسالار انگلیسی ، معروف به لقب "پیرمرد بی ترس" تشكر كرد. این مرد به معنای واقعی کلمه در نیروی دریایی بزرگ شد و از 12 سالگی در کشتی جنگی شروع به کار کرد. او در بسیاری از نبردهای دریایی خود را متمایز کرد ، دارای درجه دریاسالار بود … با این حال ، او کاری با سالن الیزابت مونتاگو داشت: همسرش از سالن بازدید کرد.
مرد نظامی باتجربه سرگرمی همسرش را دوست نداشت. وی گفتگوی فکری را فعالیت مناسبی برای یک زن نمی دانست! با تحقیر این حلقه ، بوسكائن آن را "جامعه آبی پوشان" نامید ، بر اساس نام مستعار Stillingfleet.
نام مستعار توسط J. G. Byron انتخاب شد. این شاعر انگلیسی شعری هجوآمیز درباره سالن الیزابت مونتاگ نوشت و نام آن را "آبی" گذاشت.
به این ترتیب است که با دست سبک E. Bokauen و J. G. Byron ، نام مستعار "جوراب آبی" به خانم های بسیار باهوش و نه چندان زن چسبیده است.
