هر مادری پسرش را بسیار دوست دارد و برای او فقط آرزوی خوشبختی و خوشبختی می کند. و غیر از این نمی تواند باشد ، زیرا مادر و کودک از بدو تولد از نظر روانشناختی با هم پیوند دارند. اما زمان می گذرد و کودک بزرگ می شود و نیاز به استقلال و دفاع از عقیده خود دارد. اغلب اوقات ، والدین نمی توانند با فرزندان بزرگسال خود زبان مشترکی پیدا کنند. و تلاش برای این امر ضروری است.
دستورالعمل ها
مرحله 1
اول از همه ، تغییر تاکتیک ها و رفتار با کودک بزرگ شده نه به عنوان یک کودک ، بلکه به عنوان یک بزرگسال ضروری است. این غیرمنصفانه نیست که بر روابط خود با پسرت تسلط داشته باشید. او نیز در حال حاضر به اندازه کافی بزرگ ، قادر به زندگی مستقل و دقیقا همانطور که صلاح می داند است. بنابراین ، تفاهم با یک پسر بزرگسال تنها زمانی امکان پذیر خواهد شد که والدین با او دوست شوند و رابطه برابر باشد.
گام 2
احترام را فراموش نکنید. پسر بزرگ کاملاً حق دارد خودش تصمیم بگیرد ، حتی اگر مادر و پدرش با چنین قضاوتی موافق نباشند. هر طور باشد این نظر وی است که باید پذیرفته شود. بهترین کاری که والدین می توانند انجام دهند مشاوره خوب ، بیان دیدگاه خود است. و کودک خودش تصمیم خواهد گرفت که به حرف های او گوش دهد یا به شیوه خودش رفتار کند.
مرحله 3
توصیه می شود خودخواهی را کنار بگذارید ، زیرا اغلب در ایجاد روابط تداخل ایجاد می کند. والدین نباید فقط در جهت منافع خود عمل کنند ، فقط به فکر خودشان باشند. آنها همچنین باید منافع پسر خود را در نظر بگیرند ، زیرا او شخص جداگانه ای است. شما باید خود را در جای کودک تصور کنید ، از طریق چشم او به آنچه اتفاق می افتد نگاه کنید. آن وقت می توان خیلی چیزها را فهمید.
مرحله 4
بسیاری از جوانان قادر به درک سخنان والدین خود "با خصومت" هستند. برای جلوگیری از این اتفاق ، مهم است که سعی کنید بیشتر با پسر بزرگ صحبت کنید ، به زندگی اجتماعی و شخصی او علاقه مند باشید ، و مشکلات پیش آمده را حل کنید. اگر این موضع را دنبال کنید ، می توان از بسیاری از درگیری ها و سو mis تفاهم ها جلوگیری کرد.
مرحله 5
هرگز نباید تحت هیچ شرایطی فریاد پسر بزرگسال خود را بزنید. این فقط اوضاع را بدتر می کند و عزیزان بیشتری را از یکدیگر دور می کند. والدین باید همدل و عاقل باشند ، بتوانند کودک را در صورت نیاز واقعی درک کنند و به او کمک کنند. به هر حال ، بزرگسال بودن آسان نیست.
