تربیت کودک فرآیند دشواری است ، زیرا والدین تمام عشق و دانش خود را قرار می دهند ، آنچه را که می توانند به اشتراک می گذارند. عزت نفس یکی از مهمترین و تعیین کننده ترین خصوصیات در آینده خواهد بود. بیش از حد ارزیابی یا دست کم گرفتن ، بسیاری از مشکلات و سو mis تفاهمات را در زندگی از کودک به وجود می آورد ، میانگین طلایی مهم است. بسیاری از والدین عمداً عزت نفس فرزندشان را بالا می برند بدون اینکه به چگونگی زندگی بعدی او فکر کنند.
عزت نفس چیست؟ پاسخ در نام است ، عزت نفس توانایی یک فرد در ارزیابی خود است. شکل گیری آن از دوران کودکی انجام می شود ، تمام افرادی که در تماس با کودک هستند ، قطره قطره ، کمک می کنند. از بدو تولد ، کودک چنین مفهومی ندارد و به لطف بزرگسالان شکل می گیرد.
عزت نفس پایین در آن دسته از کودکان شکل می گیرد که در آدرس آنها می توانید سرزنش های مداوم و سخنان ناخوشایند را بشنوید ، اغلب آنها به عنوان نمونه ای از کودکان همسایه در نظر گرفته می شوند. هرگونه حتی ناچیزترین مجازات بدنی نیز به خوبی منعکس می شود. با چنین نگرشی ، کودک دچار ترس و اعتماد به نفس می شود ، اگر مهمترین افراد جهان برای او - والدین - از او ناراضی باشند ، پس نظر اطرافیان او مشابه به نظر می رسد. کودک نظر خودش را در مورد خودش شکل می دهد ، اگر من دلخور شدم ، این بدان معنی است که من بد هستم ، لیاقت عشق را ندارم.
عزت نفس متورم در کودکانی شکل می گیرد که مدام با دلیل و بدون دلیل ستایش می شوند. هرگونه سو m رفتار کودک توجیه پذیر است ، او اسباب بازی را شکست - از کیفیت بالایی برخوردار نیست ، نمره بدی دریافت کرد - معلم آن را دست کم گرفت.
در این شرایط ، نظر خودش خیلی خوب است ، کودک فکر می کند که می تواند همه کارها را انجام دهد و همه کارها را درست انجام می دهد. در این شرایط ، برای والدین مهم است که درک کنند در صورت بروز هرگونه شکست ، کودک به دنبال افراد مقصر می رود ، حتی اگر فقط خود او مقصر باشد.
جامعه ، مهد کودک ، مدرسه نیز به شکل گیری عزت نفس کمک می کنند. نگرش معلمان و مربیان بسیار مهم است ، گاهی اوقات آنها ، با انتخاب موارد مورد علاقه خود ، سایر کودکان را آزرده خاطر می کنند و به عزت نفس آنها آسیب می زنند. مکان اصلی تشکیل هنوز خانواده است ، حتی اگر کودک در مدرسه حمایت پیدا نکرد ، باید آن را در خانه پیدا کند.
سعی کنید اولین دوست و یاور باشید ، در صورت لزوم ، بنشینید و صحبت کنید ، درمورد اینکه بچه اشتباه می کند و ارزش انجام آن را داشت توضیح دهید. می توانید در مورد خود یا افرادی که برای کودک آشنا هستند از زندگی مثال بزنید.
به کودک خود بیاموزید که انتقاد را با وقار بپذیرد ، و کفایت آن را ارزیابی کند ، این در مورد دستاوردهای مختلف نیز صدق می کند. مهم است که کودک واقع بینانه به همه چیز نگاه کند.
