امروزه ، پاهای یک فرد کوچک فقط روی زمین صاف یا یک فرش نرم راه می رود. فقط چند هفته در سال ، کودک از راه رفتن با پای برهنه در ساحل شنی لذت می برد. اما مدت هاست که متخصصان از مزایای تحریک پا با مواد مختلف مطلع هستند. هزینه برخی از تشک های ارتوپدی دلهره آور است. ایجاد یک مسیر ارتوپدی با کیفیت بالا و جالب با دستان خود بسیار آسان است.
روی پای ماست که انتهای عصبی زیادی وجود دارد که تأثیر آن باعث تحریک کار اندام های داخلی می شود. در کودکان ، یک تجربه حسی غنی منجر به رشد بهتر سیستم عصبی و گفتار می شود. کودکان اگر مرتباً روی سطوح ناهموار ، سنگها ، چمن ها راه بروند ، کمتر دچار کف صاف می شوند. بنابراین ، غنی سازی احساسات کودک بسیار سودمند است. یک فرش ارتوپدی خانگی به شما در یک راه سرگرم کننده کمک می کند تا از صافی کف پا در کودکان جلوگیری کنید و همچنین خواص اشیا را مطالعه کنید.
این مقاله روش ها و مواد مختلفی را توصیف می کند که از طریق آنها می توانید یک تشک ارتوپدی با دستان خود بسازید. با درک اصل ، مسیر منحصر به فرد خود را ایجاد خواهید کرد که هیچ کس دیگری نخواهد داشت. آنچه که به دست خواهد آمد فقط به تخیل شما و در دسترس بودن مواد در خانه و نزدیکترین فروشگاه بستگی دارد.
ساده ترین چیزی که می تواند مبنای یک مسیر ارتوپدی در آینده قرار گیرد ، تشک توریستی کف است. کف نازک ارزان تر است ، اما به راحتی پاره می شود. حصیری بخرید که هم از نظر ضخامت و هم از نظر هزینه مناسب شما باشد. یک گزینه پیچیده تر ، پایه پارچه ای است. اگر خیاطی بلد هستید و تکه های پارچه شل دارید ، از آنها استفاده کنید.
با داشتن حداقل مهارت در کار با سوزن و نخ ، می توانید به راحتی نه تنها یک پایه برای یک حصیر ارتوپدی ، بلکه کیسه هایی را نیز پر کنید که با مطالب مختلف پر شده اند. برای اینکه کودک یک تجربه حسی غنی داشته باشد ، نخود ، گندم سیاه ، دکمه ها ، شن و ماسه ، گلوله ها را درون پاکت های پارچه قرار دهید. با این مثال ها کودک خود را با مفاهیم "سخت" ، "نرم" ، "بزرگ" ، "کوچک" و همچنین گل آشنا می کنید. کودک شما قادر خواهد بود نه تنها بر روی آنها راه برود ، بلکه احساس می کند با دستان خود نیز احساس می شود. از پارچه های مختلف استفاده کنید: پنبه ، خز نرم ، پشم خاردار ، چرم صاف و سرد.
رفع عناصر مسیر ارتوپدی روی پایه از چند طریق امکان پذیر است. دوختن چیزی روی پارچه آسان است و گیره های جهانی یا گیره های پلاستیکی برای کف مناسب ترند. جدیدترین ها را در یک فروشگاه سخت افزار بخرید. استفاده از چسب نامطلوب است. اما اگر در غیر این صورت نمی توانید تشک سنسور را بچسبانید ، قبل از استفاده از آن با کودک خود ، چسب با حداقل بو گرفته و پیست را به مدت چند روز در فضای باز (مثلاً در بالکن) کاملاً خشک کنید.
هر چیزی را که دوست دارید بردارید و روی یک تشک ارتوپدی خانگی وصل کنید. زیر بشقاب های سیلیکونی برجسته ، پد های تمیز کننده با سختی های مختلف ، برس های نرم ، چمن مصنوعی - هر چیزی که چشم شما به آن در بخش کالاهای صنعتی بیفتد. به ایمنی مواد توجه کنید. هنگام پا زدن روی آنها ، کودک نباید آنها را شکافته یا آسیب برساند. مسیر حسی گاهی کاملاً شدید است ، اما راه رفتن روی آن برای کودک شما دردناک نیست. همچنین می توانید دکمه ها یا سنگریزه ها ، طناب ها یا بندها را به پایه فرش بچسبانید.
روش آسان دیگر برای ایجاد عنصری از مسیر ارتوپدی ، بافتن یک پارچه ضخیم از ژنده پوش است. آن را در یک خط مستقیم یا با چرخش دراز بکشید و کودک را به راه های مختلف در امتداد دم خوک دعوت کنید: "با یک خرس انگشت عصا" (به لبه خارجی پا تکیه داده باشد) ، به پهلو و غیره. یک طناب یا یک طناب ساخته شده از پارچه پیچ خورده را می توان با گیره به راحتی روی کف ثابت کرد. توجه داشته باشید که گیره و دم گیره در پشت مسیر قرار دارد. چوب های صاف و نازک یا مدادها نیز می توانند حلقه ای در مسیر ارتوپدی باشند.آنها را روی کف نزدیک به هم بچسبانید تا یک سطح آجدار ایجاد کند.
کودک خود را در ایجاد یک فرش ارتوپدی که خودتان انجام می دهید مشارکت دهید. بنابراین ارزش چنین کاردستی را در نظر او افزایش خواهید داد. بچه ای که به ساخت مسیر حسی کمک کرده است ، یک بار دیگر به والدین خود یادآوری می کند که زمان تمرین و انجام تمرینات فرا رسیده است. و دفعه بعدی که به فروشگاه می روید ، این کودک شما است که مواد جالبی را پیدا می کند و برای شما به ارمغان می آورد که با آن مسیر حسی خانگی خود را کاملاً کامل خواهید کرد.
