عشق یکی از متعالی ترین احساساتی است که فرد تجربه می کند. عاشقان قول می دهند که به یکدیگر وفادار باشند ، اما رابطه آنها همیشه آزمایش زمان نیست. دروغ تبدیل شدن به یکی از اصلی ترین موانعی که سر راه آنها قرار دارد.
دروغ را نمی توان یک ویژگی انتگرالی یک فرد دانست ، این یک رذیلت اکتسابی است. هرچه روح فرد پاک تر باشد ، نیاز او به دروغ کمتر می شود ؛ در برخی مراحل صعود معنوی ، دروغ به راحتی تصور نمی شود. اما تعداد کمی از افراد به این سطح می رسند ، بنابراین برای اکثریت ، دروغ گفتن ، در محدوده خاصی ، کاملاً پدیده ای عادی و آشنا است. تا زمانی که هیچ عزیزی در اطراف نباشد ، عادت دروغ گفتن ، حتی در ریزه کاری ها ، هیچ مشکلی ایجاد نمی کند - برعکس ، زندگی را راحت تر و راحت تر می کند. با آمدن عشق همه چیز تغییر می کند. دروغ گفتن به کسی یک چیز است. و این برای کسی که دوستش دارید کاملا متفاوت است.
مشکل اصلی این است که عشق و دروغ ناسازگار هستند. به زبان دین ، اولی از طرف خداست ، دومی از شیطان است. یک دروغ همیشه از چیزی صحبت می کند که وجود ندارد و این تفاوت اصلی آن با حقیقت است. وقتی فردی عاشق می شود ، ناسازگاری عشق و دروغ بخصوص به شدت تظاهر می کند. دروغ به چیزی غیر قابل تصور ، غیرممکن تبدیل می شود - چگونه می توانید دروغ بگویید و به چشمان عزیز خود نگاه کنید؟
با این حال ، دروغ گفتن در خانواده ها کاملاً رایج است. دلیل این امر این است که عشق و شیفتگی اغلب با عشق اشتباه گرفته می شود. در کلماتی که عاشقان با روح ارتباط برقرار می کنند اغراق وجود ندارد - در سطح انرژی ، افراد دوست داشتنی توسط هزاران رشته نامرئی به یکدیگر متصل می شوند. تقاطع ، همخوانی روح ها آنقدر زیاد است که در واقع دو نفر یکی می شوند. اغلب اوقات آنها بدون حرف یکدیگر را درک می کنند ، خواسته های جفت روح خود را احساس می کنند ، درد او را به عنوان درد خود درک می کنند. در این حالت ، نیاز اصلی تمایل به دادن چیزی ، دادن ، انجام کاری پسندیده و عدم گرفتن و دریافت می شود.
عاشق شدن ، شیفتگی موقتی با عشق متفاوت است زیرا هماهنگی روح ایجاد نمی شود. در حالی که عاشق چیزی می شوید ، یک تماس پرانرژی وجود دارد. این یک نکته مهم است: عشق واقعی به هیچ چیز شرط نیست ، دقیقاً از طریق ادغام روح بوجود می آید. عاشق بودن ، رانده شدن به چیزی احتیاج دارد که بتوان شخص را برای آن دوست داشت. اگرچه کلمه "عشق" در این مورد نادرست است ، اما عشق واقعی وجود ندارد. اشتیاق زیادی برای هدف پرستش وجود دارد - برای ظاهر او ، برای برخی از ویژگی های واقعی یا خیالی. اما وقتی مطلوب در دسترس قرار گرفت ، به سرعت کسل کننده ، کسل کننده می شود. عاشق شدن ناپدید می شود ، فرد شروع به درک این می کند که هیچ عشقی نبوده است ، او اشتباه کرده است. اگر در این زمان خانواده ای قبلاً ایجاد شده باشد ، یک معضل پیش می آید - فرد باید یا مخالف باشد یا با یک فرد موردعلاقه زندگی نکند. در مورد اخیر است که حاصل خیزترین زمین برای دروغ پدید می آید. خیلی اوقات ، اگر ازدواج راحت باشد ، از همان ابتدا وجود دارد. هیچ عشق وجود ندارد ، یک شخص خود را حق دارد که به دنبال سرگرمی در کنار خود باشد. دروغ گفتن ضروری می شود ، به شما امکان می دهد تخلفات وفاداری در ازدواج را پنهان کنید.
وقتی عشق واقعی باشد ، فریب غیرممکن است. علاوه بر این ، غیرممکن است نه به این دلیل که "غیرممکن است" ، بلکه به این دلیل است که شخص دیگری به سادگی مورد نیاز شخص دیگری نیست. احتمال زیاد دروغ گویی غیر قابل تصور است. با این حال ، گاهی اوقات ، هنوز هم می توان فریب خورد ، اما از عشق نیز ناشی می شود. این مورد در هنگام صرفه جویی در دروغ است. با محافظت از عزیز خود در برابر هرگونه اضطراب و نگرانی ، گاهی اوقات می توانید دروغ بگویید ، اما چنین دروغی را حتی نمی توان دروغ گفت ، زیرا این امر نه بر اساس علاقه شخصی بلکه بر اساس عشق است.
