واکسیناسیون عبارت است از وارد کردن واکسنی در بدن انسان که ایمنی مصنوعی را نسبت به یک بیماری خاص ایجاد می کند. کودکی که در دنیا متولد می شود دارای مصونیت از طریق جفت مادر است ، اما با گذشت زمان ، محافظت از آن ضعیف می شود. واکسیناسیون باعث تولید آنتی بادی هایی می شود که به محافظت از بدن کودک در برابر بیماری کمک می کنند.
در طی واکسیناسیون ، میکروارگانیسم ها ، باکتری ها یا ویروس های ضعیف شده به طور مصنوعی وارد بدن کودک می شوند. در همان زمان ، تولید آنتی بادی آغاز می شود ، زیرا بدن در مورد تهدید بوجود آمده یک دستور را دریافت کرد ، که باید فوراً از بین برود. از آنجا که سیستم ایمنی بدن به ارگانیسم های خارجی واکنش نشان داده است ، اگر ویروس دوباره بخواهد از سیستم دفاعی استفاده کند ، برای پاسخ دوم آماده خواهد شد. در دوره ای که ایمنی کودک ضعیف شده است واکسیناسیون توصیه نمی شود: سرماخوردگی یا هر عفونت دیگر ، واکنش آلرژیک واکسیناسیون قبلی ، پذیرش کودک در مهد کودک یا مدرسه (وضعیت استرس زا). یک برنامه واکسیناسیون ویژه برای کودکان وجود دارد. این وظیفه پزشک متخصص اطفال است که نوزادان را با توجه به سن آنها برای واکسیناسیون معرفی کند. متأسفانه ، بسیاری از والدین از واکسیناسیون فرزندان خود می ترسند. این به دلیل این واقعیت است که رسانه ها اغلب از عوارض جانبی واکسیناسیون گزارش می دهند. اما نه تنها واکسیناسیون ، بلکه داروها نیز می توانند واکنش های مختلفی ایجاد کنند. و کودکان نمی توانند بسیاری از واکسیناسیون های اجباری را انجام دهند. به عنوان مثال ، در برابر سرفه سیاه ، فلج اطفال ، سل ، هپاتیت ، دیفتری ، سرخک ، کزاز ، واکسنی از تولیدات داخلی و خارجی ، نیازی به تردید در بی نتیجه بودن یکی یا دیگری نیست. هر دو آنها با شرایط WHO مطابقت دارند و کودک را در برابر بیماری محافظت می کنند. پس از واکسیناسیون ، کودک ممکن است کمی تب ، تورم یا قرمزی در محل تزریق داشته باشد و وضعیت عمومی را بدتر کند. در این حالت ، واکنش نامطلوب باید طی 3 روز برطرف شود. پس از واکسیناسیون علیه سرخک ، سرخچه و اوریون ، ممکن است در طی 5 تا 14 روز عوارض ایجاد شود. در صورت بالا رفتن دما از 38 درجه ، توصیه می شود با پزشک مشورت کنید.
