نزدیکترین فرد به کودک در سالهای اول زندگی مادرش است. کودک با مادر است که بیشتر وقت خود را می گذراند. و وظیفه مادر نه تنها مراقبت از کودک ، بلکه رشد آن نیز می باشد. بنابراین ، مادر اولین کسی خواهد بود که نقض رشد خود را مشاهده می کند و اقدامات به موقع را برای از بین بردن آنها انجام می دهد.
به محض اینکه مادر متوجه اختلالات رشد کودک حتی کوچکترین انحرافات شد ، باید سریعاً با پزشک مشورت کنید. به خصوص اگر این تخلفات در سال اول یا دوم زندگی نوزاد مشاهده شود. اختلالات رشد می تواند به مهارت های حرکتی ، گفتاری مربوط شود. اختلالات روانشناختی نیز می تواند ظاهر شود. همه اینها باید در نظر گرفته شود ، زیرا حتی کوچکترین انحراف از هنجار می تواند علامت یک بیماری جدی باشد. و هر مادری باید از هنجارهای رشد کودک اطلاع داشته باشد.
اختلالات حرکتی
کودک در شش ماه اول زندگی خود فقط در حال یادگیری کنترل بدن خود است. در ماه اول باید چند ثانیه نگه داشتن سر را یاد بگیرد. شما نباید زیاد از کودک طلب کنید ، اما اگر او حتی یک ثانیه قادر به نگه داشتن سر در حالت ایستاده نیست ، باید توجه پزشک متخصص اطفال را به این امر معطوف کنید.
کودک در سه ماه آینده زندگی خود باید یاد بگیرد که سر خود را روی شکم قرار دهد. و در پایان ماه چهارم ، کودک باید از این حالت به دستگیره ها تکیه دهد و بتواند بلند شود. البته همه چیز کاملاً فردی است. کودک ممکن است بیش از حد سنگین باشد ، اما باید سعی کند بلند شود.
در شش ماهگی ، کودک باید خود به خود به اسباب بازی برسد. علاوه بر این ، او باید بتواند به طور مستقل از شکم به عقب و عقب بچرخد. اگر این اتفاق نیفتد ، کودک دارای اختلالات حرکتی جدی است. البته در این سن کودک باید از قبل سر را به خوبی نگه دارد.
اختلال شنوایی و بینایی
این تخلفات باید در اسرع وقت شناسایی شوند. آنها نه تنها هنگامی که کودک شروع به صحبت می کند ، بلکه از هفته های اول زندگی خود روشن می شوند.
در پایان ماه اول زندگی ، کودک باید پرتو چراغ قوه را از نزدیک کنترل کند. اگر این کار را نکند ، یا دچار نقص بینایی یا اختلالات روانی است. در دو ماهگی ، نوزاد باید به صداهای اضافی مانند زنگ زدن یا صدای جغجغه گوش دهد. در حال حاضر در این سن مشخص می شود که آیا کودک دارای ناهنجاری در رشد است یا خیر.
در سن 5-6 ماهگی کودک باید به اندازه کافی به موسیقی یا آواز مادر پاسخ دهد. در این سن ، او باید از قبل به صدای یک صدای آشنا روی آورد. او باید نسبت به صداهای اضافی واکنش نشان دهد و با چشمانش ، به عنوان مثال زنگ ، به دنبال منبع صدا برود. اگر کودک این کار را انجام ندهد ، ارزش دارد زنگ خطر را به صدا درآورد.
کودک در 2 سالگی باید از نظر بصری غذا را از غیر قابل تشخیص تشخیص دهد و در 2 ، 5 سالگی باید بتواند اسباب بازی ها را در یک خط قرار دهد. اگر این اتفاق نیفتد ، با چشم پزشک کودکان تماس بگیرید.
اختلالات گفتاری
تا زمانی که کودک کلمات اول را بر زبان نیاورد ، حتی می توان تخلفات رشد گفتاری را تعیین کرد. در یک ماهگی ، کودک شما باید گرسنه باشد یا از نظر جسمی ناراحت باشد. و در سن 5 ماهگی ، کودک باید صداهای جداگانه را تلفظ کند.
اگر کودک در یک سالگی کودک نتواند هیچ کلمه ای صحبت کند ، این نیز نشان دهنده نقض آن است. کودک در 2 سالگی باید تفاوت بین معانی مخالف (بزرگ - کوچک ، تلخ - شیرین) را درک کند. وی همچنین باید قسمت هایی از بدن خود را نام ببرد. در 3 سالگی کودک باید نام و نام خانوادگی خود را بداند.
بی نظمی در توسعه اجتماعی
در سن 1 ماهگی ، کودک باید مادر را بشناسد و وقتی او را در آغوش می کشد دیگر فریاد نمی زند. و در سن 3 ماهگی ، وقتی پدر و مادر با او صحبت می کنند ، باید لبخند بزند.
در پایان شش ماهگی ، کودک باید قبلاً به یکی از عزیزان خود کمک کند.کودک در سن 9 ماهگی باید آگاهانه از تماس با غریبه ها پرهیز کند - پشت مبلمان پنهان شود. اگر کودک نوپا هنگام بردن اسباب بازی هایش عصبانی نباشد ، باید نگران شد.
در سن 2 ، 5 سالگی ، کودک باید از قبل شخص اول صحبت کند ، به طور مستقل لباس بپوشد (یا سعی کند لباس بپوشد) ، بخواهد به موقع به توالت برود.
