گاهی اوقات شرایطی پیش می آید که دوست داشتن افراد ، کودکان و والدین نمی تواند درک متقابل پیدا کند ، یکدیگر را آزرده و توهین کند. برای برقراری ارتباط ، یادگیری درک و شنیدن ، اعتماد و بحث در مورد مشکلات ضروری است.
دستورالعمل ها
مرحله 1
شما باید درک کنید که نمی توانید دیدگاه های مربوط به زندگی بزرگسالان را مسخره کنید ، حتی اگر مخالف نظر شما باشد. نارضایتی خود را از اظهار نظرها و حتی اخلاقیات بیان نکنید. سعی کنید انتقاد را با خونسردی انجام دهید.
گام 2
گوش دادن و مهمتر از همه شنیدن بزرگسالان را بیاموزید. برای این کار باید سعی کنید خود را جای آنها قرار دهید. به سختی خوشایند خواهد بود اگر کودکانی که دوستشان دارید ، که در آنها این همه تلاش ، توجه و مراقبت انجام شده است ، ناگهان شروع به گستاخی کنند و سعی کنند خود را باهوش تر ، عمل گراتر از والدین خود نشان دهند.
مرحله 3
سعی کنید در یک موقعیت درگیری به توافق برسید: انباشته شده را در خود نگه ندارید. می توانید کاملاً علنی ، اما بدون ادعا و اخلاقی ، در مورد آنچه با آن موافق نیستید صحبت کنید. از بزرگسالان بخواهید که شما را به عنوان شخصیتهایی بالغ و جاافتاده ببینند. توضیح دهید که می خواهید انتخاب کنید و اشتباه کنید ، اگرچه نظر والدین نیز ارزشمند است.
مرحله 4
صبور باشید و نه با گفتار ، بلکه با عمل ، استقلال و بلوغ ثابت کنید. سعی کنید کارهای عجولانه انجام ندهید. به تدریج ، بزرگسالان مطمئن می شوند که در هر موقعیتی به اندازه کافی و منطقی رفتار خواهید کرد ، کارهای احمقانه انجام ندهید.
مرحله 5
اگر والدین شما در انتخاب شما سهیم نیستند ، حالت تدافعی پیدا نکنید. بهتر است با کمک استدلال ها سعی کنید آنها را در درستی متقاعد کنید. با اعتماد به روابط با آنها ، مشارکت کنید.
مرحله 6
حتماً به توصیه ها گوش دهید ، زیرا بزرگسالان از شما عاقل ترند ، آنها تجربه زندگی زیادی را پشت سر خود دارند. علاوه بر این ، آنها قطعاً چیزهای بد را توصیه نمی کنند ، زیرا خوشبختی ، رفاه و موفقیت شما همان چیزی است که برای آن زندگی می کنند.
مرحله 7
از نظر اخلاقی ، با احترام رفتار کنید. باید درک کنید که بی ادبی و بی ادبی می تواند آنها را آزار دهد.
