افرادی که به روابط همجنس گرایی پایبند هستند ، ادعا می کنند که آنها از این طریق متولد شده اند و نمی توانند به خودشان کمک کنند. دانشمندان در این مورد اختلاف نظر دارند. با این حال ، بسیاری از دانشمندان در مورد چیزی اتفاق نظر دارند: بیش از 5٪ از کل افراد همجنسگرایان و دوجنسگرایان واقعی نیستند. ورود به یک رابطه همجنسگرایانه به دلیل کنجکاوی ، برای پیشرفت در شغل ، فسق نامیده می شود.
دستورالعمل ها
مرحله 1
فرضیه ژنتیکی همجنس گرایی
برای تأیید این فرضیه ، حقایقی در مورد وجود ژن همجنسگرایان در کروموزوم Xq28 ارائه شده است (به عنوان مثال ژن همجنسگرایی روی کروموزوم جنسی قرار ندارد). بسیاری از دانشمندان برعکس این بحث را دارند - آنها تحت تأثیر عوامل روانی - اجتماعی در روند زندگی همجنس باز می شوند. برای تأیید این نظریه ، مطالعات زیادی با دوقلوهای یکسان انجام شده است که دارای ژن های یکسانی هستند. این مطالعات در ایالات متحده آمریکا توسط پروفسور S. L. Hersherger (1997) ، در استرالیا در دانشگاه کوئینزلند توسط گروهی از دانشمندان انجام شد: J. Bailey، P. Dunne and N. G. مارتین (2000) و دیگران. اگر همجنسگرایی دقیقاً برنامه ریزی شده باشد ، هر دو دوقلو 100٪ از اوقات به گرایش همجنس گرایانه پایبند می شوند. با این حال ، پس از انجام تحقیقات ، مشخص شد که هر دو دوقلو فقط 30-40٪ موارد به گرایش همجنس گرایانه پایبند هستند. ژن ها رفتار ما را برنامه ریزی نمی کنند. یک شخص خودش می تواند تمایلات ژنتیکی را دنبال کند یا در برابر آن مقاومت کند ، آنها را توسعه دهد (حتی با تخیلات هومروتیک) یا آنها را سرکوب کند.
گام 2
فرضیه فیزیولوژیک همجنس گرایی
در انسان ، هیپوتالاموس مسئول حوزه جنسی است. دقیق تر ، از نظر آلن و گورسکی ، این منطقه هیپوتالاموس INAH3 است که مسئول گرایش جنسی است. متخصص مغز و اعصاب Simon LeVay (که خودش همجنسگرا بود) در سال 1991 منطقه هیپوتالاموس INAH3 را مطالعه کرد. وی با اندازه گیری این مناطق در همجنسگرایان و همجنسگرایان متوفی دریافت که این منطقه در همجنسگرایان نسبت به همجنسگرایان کوچکتر است. نتیجه گیری شد که مردان غیرهمجنس دارای اندازه INAH3 بزرگتر 2-3 برابر بیشتر از زنان و مردان همجنس هستند. ساختار مغز در مراحل اولیه رشد جنینی گذاشته می شود. بر این اساس ، LeVay نتیجه گرفت که تمایلات همجنسگرایانه کاملاً برنامه ریزی شده است و فرد نمی تواند در طول زندگی آنها را تغییر دهد. با این حال ، این گفته توسط دانشمند نیل وایتهد (نیوزیلند ، 2011) ، که دوقلوهای یکسان را در حال رشد در همان شرایط قبل از تولد بررسی کرده ، رد می شود. به گفته وی ، اگر یک دوقلو همجنس باز باشد ، پس احتمال دوقلوی دوم برای مردان 11 درصد و برای زنان 14 درصد است.
مرحله 3
فرضیه روانشناختی همجنس گرایی
پیش از این ، دانشمندان تصور می كردند كه همجنس گرایان در خانواده هایی بزرگ می شوند كه هیچ پدری وجود ندارد یا مادرانی قدرتمند و پدرانی منفعل وجود دارند (I. Bieber، 1962) ، مادری مهربان و دلسوز و پدری "بازنده" (Veps ، 1965) ، در خانواده ها جایی که مادر بیش از حد محبت و مراقبت از خود نشان نمی داد و پدران مهربان و ملاحظه کار بودند (گرینبلات ، 1966). متعاقباً این نظریه ها و نظریه های روانشناختی دیگر تأیید نشد. کودکی که در خانواده ای ناکارآمد بزرگ شده لزوماً همجنسگرایانه نمی شود. یک مطالعه در سال 2000 در استرالیا روی دوقلوهای همسان که در یک خانواده بزرگ شده اند ، نشان داد که فقط 30-40٪ دوقلوها دارای جهت گیری یکسان هستند. اگر همجنسگرایی نتیجه تأثیر والدین بر فرزندان باشد ، در 100٪ موارد ، دوقلوها گرایش جنسی یکسانی دارند. به احتمال زیاد ، عامل تعیین کننده اتفاقات منحصر به فرد زندگی یکی از دوقلوها (سو abuse استفاده جنسی) و واکنش کودک به این اتفاقات منفی بوده است.
