نیاز به تقسیم اموال همسران نه تنها در رابطه با طلاق بوجود می آید. در بعضی مواقع لازم است توافق بر سر تقسیم بندی منعقد شود تا برعکس ، با ساده سازی مبانی مادی ، روابط در خانواده تقویت شود.
توافق نامه های تقسیم اموال به دست آمده به طور مشترک دو نوع است. اول ، توافق مستقیم در مورد تقسیم املاک مشترک وجود دارد. بین همسران یا همسران سابق و همچنین همسران در مراحل طلاق منعقد می شود. ثانیاً ، توافقنامه قبل از ازدواج که در طول مدت ازدواج یا قبل از انعقاد آن منعقد می شود.
این قانون می بایست هر دو قرارداد را به صورت کتبی منعقد کرده و محضری بداند.
تفاوت قابل توجه بین عقد ازدواج و توافق در مورد تقسیم اموال این است که اول اموال همسران را به شرح زیر تنظیم می کند: مشاع مشترک یا مشترک مشاع یا دارایی هر یک از همسران به طور جداگانه. و توافق دوم فقط سهم مشاع یا مال جداگانه همسران را برقرار می کند.
نکته مهم دیگر ، قرارداد ازدواج می تواند حقوق مالکیت را نه تنها در مورد دارایی حاصل از ازدواج ، بلکه در مورد املاک شخصی هر یک از همسران ، یعنی قبل از ازدواج نیز فراهم کند. بنابراین ، اموال شخصی می تواند مشترک شود. قرارداد تقسیم فقط در رابطه با اموالی که در مالکیت مشترک است منعقد می شود.
علاوه بر این ، توافق نامه قبل از ازدواج فقط یک توافق در رابطه با اموال نیست. در آن ، همسران (یا همسران آینده) می توانند روش استفاده از درآمد ، مدیریت هزینه ها و غیره را تعیین کنند.
اکنون ، انعقاد قرارداد ازدواج و توافق نامه تقسیم اموال کاملاً رایج است ، بسیاری از دفاتر حقوقی در این زمینه تخصص دارند. به منظور فراهم آوردن همه تفاوت های ظریف روابط قراردادی بین همسران و همسران سابق ، بهتر است از کمک وکلای متخصص استفاده کنید.
