تنبیه توسط والدین یک وضعیت معمول برای هر کودک است. دلایل زیادی وجود دارد. رفتار ، روابط با حیوانات یا همسالان ، برقراری ارتباط با بزرگسالان ، آسیب به اموال - همه اینها برای هر پدر و مادری آشنا است. با این حال ، غالباً بزرگسالان وقتی کودکان را بدون دلیل خاصی تنبیه می کنند ، اشتباهات جدی انجام می دهند. درک مرز بین سهل انگاری و اقدام عمدی کودک بسیار مهم است.
دستورالعمل ها
مرحله 1
خیلی اوقات ، مادران به دلیل رفتارشان شروع به داد زدن روی کودکان خردسال می کنند. به عنوان مثال ، اگر کودک یک ساله غذا را از بشقاب یا آب آن را ریخت ، اگر زمین خورد ، به پرندگان یا حیوانات خیره شد و یا حتی یک اسباب بازی را شکست. درک این نکته مهم است که کودک سعی در یادگیری دنیای اطراف خود دارد. کودکان در سنین پایین متوجه نمی شوند که برای چه مجازات می شوند ، آنها فقط می فهمند که مادرشان برای چیزی عصبانی است. اگر کودک به حرف شما گوش نداد و از درون گودال دوید ، فریاد زدن روی او را مکتوب نکنید. با لحنی آرام توضیح دهید که چرا نباید این کار انجام شود و کفش های خیس استدلال سودآوری خواهد بود.
گام 2
کودکان کوچک مرتبا در حال شکستن اسباب بازی ها یا وسایل خود هستند. اگر چیزی برای شما بسیار عزیز است ، آن را از دست کودکان دور کنید. اگر کودکی اسباب بازی خود را شکست ، احتمالاً سن و کیفیت آن نبود. می توان به کودک گفت که باید کارها را با دقت انجام داد ، اما فریاد کشیدن و تنبیه کودکان در چنین شرایطی ارزش ندارد.
مرحله 3
یک کودک کوچک به هر چیزی که او را احاطه کرده علاقه مند است. وظیفه شما کمک به او در یادگیری جهان و برخی از خطرات آن است. به عنوان مثال ، اگر فرزندتان هنگام راه رفتن فرار می کند و نگران هستید که ممکن است صدمه ببیند یا توسط حشره ای گزیده شود ، یک مثال خوب برای او بزنید. اگر کودک باور ندارد که چمن می تواند "گاز" بگیرد - بگذارید گزنه جوان را لمس کند. احساسات ناخوشایند بلافاصله به کودک در گفتار شما اطمینان می دهد. در این مورد درک "اندازه گیری" بسیار مهم است. انجام چنین آزمایشاتی ، به عنوان مثال ، با آب جوش ، کاری غیر قابل تأمل است.
مرحله 4
متأسفانه ، گاهی اوقات دلایل تنبیه کودک ممکن است رفتار او نباشد ، بلکه خستگی یا مشکلات شما در محل کار باشد. بسیاری از والدین بدون دلیل خاصی از فرزندان خود لذت می برند. خودت رو جمع و جور کن. کودک مقصر مشکلات شما نیست. سعی کنید کمتر با او ارتباط برقرار کنید - یک اسباب بازی جدید بخرید ، با فعالیتی روبرو شوید یا کارتونی را که هنوز تماشا نکرده روشن کنید. در حالی که کودک شما حواسش پرت است ، سعی کنید هرچه سریعتر آرام باشید.
مرحله 5
بسیار مهم است که از همان سنین پایین مرزهای مشخصی بین آنچه که نمی توان انجام داد و آنچه را می توان برای کودک انجام داد ، برای کودک تعیین کرد. در ابتدا اطفال را به کودک بیاموزید ، و در صورت لزوم ، گاهی اشتباهات را مجاز بگذارید. بنابراین کودک به طور مستقل خط لازم را درک خواهد کرد و از شما آزاری نخواهد کرد یا شما را بیش از حد یک مادر سختگیر قلمداد می کند.
