وقتی والدین برای اولین بار متوجه دروغ گفتن فرزندشان می شوند ، اغلب دچار وحشت می شوند و نمی دانند چگونه با دروغ های کودک کنار بیایند. روانشناسان ، قبل از هر چیز ، توصیه می کنند که علل این پدیده را درک کنند.
والدین باید بدانند که دروغ های کودکان پیش دبستانی خودپسندانه نیست. دروغ های یک کودک کوچک می تواند نتیجه کار فعال یک تخیل غنی باشد ، یا وسیله ای برای محافظت از یک فرد کوچک در برابر مجازات احتمالی یا نارضایتی از بزرگسالان است. شما هرگز نباید کودک را به خاطر تخیل غنی مجازات یا مسخره کنید می تواند بیان خود را در خارق العاده ترین داستان ها پیدا کند. اگر کودکی در حال بازگشت از مهد کودک است که می گوید امروز یک سفینه فضایی برای پیاده روی ساخته یا یک تمساح زنده را در بوته ها دیده است ، عجله نکنید که او را به دروغگویی متهم کنید. برعکس ، با جزئیات از او در مورد این حوادث شگفت انگیز سال کنید ، علاقه ای دوستانه نشان دهید ، با این حال ، نباید بی پروا تمام اختراعات کودکان را فشار دهید. خیال پردازی هایی که تصوری واهی و غیرواقعی از کودک درباره خود و جایگاه او در جهان ایجاد می کنند نباید مورد تشویق قرار گیرند. اگر کودک بگوید ، "من سوپرمن هستم. من آدم های شرور را می کشم "، توصیه می شود او را با این جمله اصلاح کنید:" آیا دوست داری سوپرمن باشی و به مردم کمک کنی؟ "گاهی اوقات بچه های پیش دبستانی دروغ می گویند و می خواهند در نظر دیگران جذاب تر به نظر برسند. چنین دروغ هایی با اعتبار بالایی از خیالات بی خطر متمایز می شوند. چنین رفتاری نشانه هشدار دهنده ای است که کودک یا فاقد توجه است ، یا معتقد است که نمی تواند به تنهایی مورد توجه دیگران قرار گیرد.یکی از دلایل عمده فریب کودک ، تمایل به پنهان نگه داشتن رفتار نادرست خود از بزرگسالان است. به طور معمول ، این میل ناشی از ترس از مجازات است. در این حالت نباید کودک را تحت فشار قرار دهید و او را مجبور به اعتراف به کاری که کرده است ، کنید. چنین فشاری تنها کودک را وادار می کند تا بهانه های دروغین جدیدی برای خود ابداع کند. به او فرصت دهید تا خطای خود را بپذیرد و پس از گوش دادن به اعتراف ، حتماً کودک را ستایش کنید - بعد از همه ، پذیرفتن اشتباهات خود حتی برای یک بزرگسال نیز بسیار دشوار است.
